 Hoş Gel Güz
Eylül’ün naifliği dökülüyor üzerimize
Döküldükçe serinliyor
Yaz akşamları güze dönüyor
Sıcağı sıcağına başlamış yaz aşkları bitiyor
Eskiye dönülüyor, eskimiyor
Yaprak da ağaçtan sıkılıyor haliyle
Toprağa dönüyor
Rüzgar hakimiyetini kurmaya başlıyor yavaştan
Yaprakları birbirine düşürüyor
Yazlıkçılar terk ediyor ardından parmak arası terlikleri
Ha koptu ha kopacak
Ama belli bu yazı hakkıyla çıkaracak
Mavi beyaz masalar brandaların altına çekiliyor bile
Kahverengiye yer veriyor
Deniz kabukları son kez toplanıyor
Kış çiçeklerinin saksılarına süs olmak üzere
Denizden meltem esiyor
Tuzlu ve nemli
Son kez yakılıyor sahilde ateş
Gitarın tellerine dokunuyor yanık bir ten
Bu sefer hep bir ağızdan söyleniyor “Akdeniz akşamları”
Yaz fasulyeleri dolaba, güz fasulyeleri sofralara giriyor
Yeşil sarıya dönüyor, sarı kızıla
Gün kısalıyor
Geceye kalıyor insan
Geceye kalan hasrete kalıyor yine
Umutlu, güneşli günler hüzne çalıyor
Hüzün şiire
Mevsim dönüyor kısacası
Hazır mevsim bile dönmüşken
Çekinme sen de dön
Güz gibi hoş gel. |