 Iç Ses
Susuyor,
Ve yine susuyor.
Yetindiği tek şey ise,
Elinde tuttuğu küçük, kare bir resim.
Oysa…
Papatyayı ilk eline alıp kokladığı zaman,
O kokunun,
Hiç bitmeyecek, hiç tükenmeyecek olduğunu sanıyordu.
Her koklamasında derin bir nefes çekerek,
O nefesi hemen koy vermiyor,
Yüzü kızarana dek öylece duruyordu.
Aslında kendisi de biliyordu bunu,
Eninde sonunda pes edecek,
O kokuyu unutacaktı.
Her acı genelde hissedilmeyi,
Unutulmamayı ister.
***
Kalbin acıyı söyleyecek ama sen ona aldırma. |