 Hayal Kirikliklari Müzesi
Bir ipe asmıştın hayallerini Sessizce giderken Ellerini emanet bırakmıştın bana Ben soluk alıp vermeyi dahi unutmuşken Uykulu gözlerle izlemiştin Anı diye bıraktığın rüyalarımı Sen geceyi bekliyordun Ben gün aymalarını Vakit ne olursa olsun Ben hep gelebilmek istedim sana doğru Geri dönüşü olmayan bir yolculuktu Beni sana getiren haritalar hep silik Dinlenmek için sığınacağım kalbin yıkıktı Ben de yoruldum, bilmiyorum Bir şiire nasıl dahil edilir hayal kırıklıkları Sesin de artık kulaklarımda yankılanmıyor Adeta bir cızırtı Tekrar duyarsam susturmanı isteyeceğim Sesinde kanat çırpan o hüznün kuşlarını |