İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Gök tahtının tek sahibi olan görkemli Güneş, yeryüzü sakinlerinin kendisine olan ilgisinin, beğenisinin ve minnetinin onun tek ve eşsiz olmasından kaynaklı olup olmadığını sınamaya karar vermiş. Böylece onun suret-i nurundan bir gece Ay doğuvermiş. Yeryüzü sakinleri, henüz görür görmez göğün bu yeni güzelliğini pek bir beğenmiş. Hatta, Güneş'in kendisi bile çok geçmeden ona karşı büyük bir hayranlık duymadan edememiş.

Derken Güneş, göğün her yerini böylesi güzelliklerle doldurmaya karar vermiş. Ama gelin görün ki, kudreti Ay gibisini bir kez daha var edebilmeye yetmemiş. İrili ufaklı parlak yıldızlar sarmış göğün her bir yanını. Böyle olunca, tüm o irili ufaklı yıldızların arasında kocaman kalan parlak Ay'ın karizması iyiden iyiye bereketlenmiş.

Güneş'in Ay'a karşı duyduğu hayranlık, giderek bir kıskançlık hâlini almaya başlamış. En nihayetinde Güneş, ona eziyet eden kıskançlık krizlerine daha fazla dayanamamış ve kendi nur cemalinden var ettiği Ay'a bir büyü yapıp onu günbegün sahip olduğu ziyadarlığını yitirip geri kazanmaya çabalayacağı mütemadi bir döngüye hapsetmiş. Bununla da yetinmeyen Güneş, kendisine de bir büyü yapmış. Öyle ki, artık ona gerçekten hayranlık besleyenler, ona olan ilgileri sonsuz ve katışıksız olanlar onun haşmetli ve sımsıcak cemalini çıplak bir gözle seyredebilecek, yakıcı ve tehditkâr şulesi ona yönelen diğer bütün gözleri rahatsız edecek ve gelip geçici hevesi olanların nazarlarını üzerinden defedecekmiş. Gök tahtının hükümdarı haşmet ve kudret sahibi Güneş, bu büyü vesilesiyle kendisini taparcasına sevenleri diğer herkesten ayırt edebilmiş ve onları kendi sureti şahanesini andıran günebakan çiçeklerine çevirivermiş.

İşte o günden beridir sevenler, ne birbirlerini kıskanmaktan kendilerini alıkoyabilmiş, ne de birbirlerini kendilerine benzetmeye çabalamaktan vazgeçebilmiş. Bir mihri masal da, naçizane aklımdan geçivermiş.

________________


imza yok. parmak bassam?