Bir sanat merkezinde tanınmış bir ressamın sergisi vardır. Ressam, sergisini gururla dolaşırken resimlerinden birinin karşısında durmuş, hayranlıkla izleyen bir kız çocuğu dikkatini çeker.
Kız bir yandan tabloya bakarken, arada çantasını karıştırıp bulduğu paraları avucuna almaktadır.
Ressam babacan bir tavırla çocuğun yanına yaklaşır, "Resmi beğendin mi?" diye sorar.
Kız çok ciddi bir sesle “Evet” der; “Acaba satılık mı? Anneme almak istiyorum da..”
Tablo yüz binler değerindedir.
Ressam gülerek sorar kıza, “Kaç paran var?"
Kız ciddiyetle avucundaki paraları tek tek sayar; “83 lira 75 kuruşum var, bütün param bu” der.
Ressam tablonun etiketine bakar; “Ne şanslısın, tablo da tam 83 lira 75 kuruşa satılık. Al bakalım tablo senin!” diyerek kız çocuğuna verir.
Bu diyaloğu karşıdan seyreden galeri sahibi ressamın yanına giderek hiddetle, “Ne yapıyorsunuz siz? O tablo yüzbinler değerinde” diye bağırır.
Ressam sakin ve mutlu bir şekilde cevap verir:
"Doğru, benim tablolarıma yüzbinler verenler var; ama bugüne kadar bütün servetini veren hiç kimse olmamıştı."

(Alıntı)