Her şeyin ortasında
En ortasında bir yalnızlıktı seninkisi
Teselli aramak,
Başka omuzlarda ağlamak istedin
Ne vakit canın sıkılsa
Başka denizlere yelken açmak istedin
Boş,
Bomboş duvarlar vardı odanda
Dokunsalar ağlayacaktın oysa
Hisssizdiler,
Duygusuzdular hem,
Ve anlamadılar seni
Ne kadar anlatmak istesen de kendini
Nefesin kesilir gibi oluyordu
Hıçkırıkların gözyaşlarına
Gözyaşların denize kavuşuyordu deltalarında
Ve bir okyanus keşfediyordun içinde
Ağlamakla dolmuyor,
Acılarını büyütüyordun içinde
Dalgalar vuruyordu sahillerine
Her biri birer melteme dönüşüyor
Yağmur getiriyordu eteklerine
Ve bir kısır döngü gibi
Dönüp dolaşıyordu içinde
Her şeyin döngüsü vardı da
Bir türlü,
Dinmenin döngüsünü bulamamıştın içinde.