| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Başbağlar Katliamı
5 Temmuz 1993 tarihinde, faşist kürt terör örgütü PKK’nın Erzincan’ın Kemaliye ilçesine bağlı Başbağlar köyünde 33 kişiyi katlettiği ve köyü ateşe verdiği katliamdır. 28 kişiyi köy meydanında toplayarak kurşuna dizen ve 5 kişiyi ateşe verdiği evlerde diri diri yakan PKK’lı katiller, insanları katlettikten sonra “Sivas’ın intikamı alındı” şeklinde bir bildiri bıraktılar. Geride 33 ölü, 30 dul kadın, 100’e yakın yetim çocuk ve yakılan evlerin enkazı kaldı.
OLAYIN GERÇEK YÜZÜ
Başbağlar katliamını, üç gün önce Sivas’ta şeriat yanlısı yobazların gerçekleştirdiği Madımak Oteli katliamına misilleme olarak yaptıklarını söyleyen Pkk bildiride şunu söylüyordu: Madımak Oteli’nde öldürülenler Alevi kürtlerdi ve buna karşılık Başbağlar’da Sünni Türkler öldürülüyordu.
Planlı olarak gerçekleştirilen katliamda hedef açıktı; Erzincan ve Sivas’ta bir Alevi-Sünni çatışması başlatmak ve bunu Türkiye aleyhine yayıp bölgede kendilerine alan açarak taban genişletmek.
Fakat Alevilerin desteğini arkasına almayı hedefleyen PKK’nın bu isteği sonuç vermedi. Yöredeki halktan tepki alınca ve insanları birbirine kırdıramayacağını fark edince, bildiriyle üstlendikleri katliamı önce “devlet yaptı” dediler. Ardından Abdullah Öcalan ters tepen her katliam sonrasında olduğu gibi “benim bilgim dışında yapıldı” dedi ve katliamı Dr. Baran isimli PKK sorumlusuna yıktı.
BİR PKK’LININ AĞZINDAN: “KATLİAM ÜSTLENİLMİŞTİ”
Serxwebun’un 95-97 senesi özel sayısına ait Şehitler Albümü isimli yayınında, bir terör örgütü sorumlusunun, PKK yöneticisi olan Kazım kod adlı Ercan Sönmez’in kendi örgütü tarafından öldürülmesi sonrasında Kazım’ın annesine yazdığı mektubu görüyoruz. Şu cümleleri kullanıyor: “O olaydan dolayı partinin kimseyi ciddi şekilde suçlaması söz konusu değil. Hatta olay üstlenilmişti.
KATLİAMIN TANIĞI ANLATIYOR: “BENİ ÖLDÜ SANDILAR, BIRAKTILAR”
Olay sırasında kurşunlanan ve öldü diye bırakılan Muhtar Ali Akarpınar, Türkiye Gazetesi’nden İrfan Özfatura’ya o gün yaşadıklarını şöyle anlatmıştır:
“Böylesi bir temmuz günüydü. Başbağlar sabah mutlu uyanmıştı. Gurbetteki hemşerilerimiz gelmişlerdi, kucaklaşmışlardı. Hatta Almanya’dan bir minibüs yollamışlar, nihayet köyümüzün bir arabası da olacaktı. O zamanlar Başbağlar kıpır kıpırdı. Hayvancılık hızlıydı, ekinler boylanmıştı. Akşam namazı camideydik. Eli silahlı militanlar geldi, çok gençtiler, bizi köyün yukarısına çıkardılar. Doğrusu itmediler, kakmadılar, zorlamadılar. Kadınları da kuru bir dere yatağına toplamışlar. Takriben yarım saat, belki üç çeyrek örgüt propagandası yaptılar. Meğer bizi oyalıyorlarmış, aşağıda evleri talan ediyor, yağma yapıyorlarmış o anda. Ne zamanki kesif bir duman yükseldi köyün yakıldığını anladık. Zaten evlerimiz ahşap ve bitişik nizam. Üstü ot, altı ahır, Nasıl berbat bir koku anlatamam. Bak, hayvanların çığlıkları hala kulaklarımda.”
“Zor, zira ağaç diplerinde gölgeler vardı. Biz 40 kadar militan saydık ama istihbarata sorarsan 100 kişi civarındalar. Birden ateş emri verildi, ilk kursunu göğsümden aldım, koltuk altımdan çıktı. Düşmüş bayılmışım herhalde beni öldü sandılar. Bir ara gözümü açtım köy alev duman. Yanımda Kamil Akpınar yatıyor yaralı. İçim yanıyor diye sızlandı, kıpırdayamıyorum ki su bulsam ona. Rahmetli çıkamadı sabaha. Başpınar nahiyesi 30 km kadar uzakta. Orada karakol var. Yukarı Mutlu köyü çok yakın yetkililer aramış olmalılar. Hadise mahallinde 565 kovan toplanmış, demek üzerimize en az 20 Kaleşnikof şarjörü boşaltmışlar. 5 köylümüz de evlerinde yanarak şehit oldular. Sabah komşu köylerden geliyorlar, beni iptidai bir sedyeyle taşımışlar. Köye itfaiye hiç gelmemiş, ben 2 ay sonra döndüm enkaz için için yanıyordu hala. İnanır mısınız buraya bir sene kuş gelmedi, kedi köpek kalmadı ortalıkta.
|