 Yokluğun bir kurşun yarası;
Bilsende Bilmesende
Gözlerim ufuk çizgisinde; Sanki gelecekmiş gibisin...
Yokluğun bir kurşun yarası;
Sanki sırtımdan vurmuş gibisin...
O gülüşün hâlâ gözlerimin önünde; Sanki hep yanımda gibisin.
Belki çok uzaklarda;
Belki ulaşılamayacak kadar iraksin ama...
Bilki canimda can gibisin...
Sen bir gül olsan; gülü sen, dikeni ben... Bir damla olsan; gözlerimde hasretle dolu nem... Şimdi gözlerimden dökülecek gibisin...
Ucu paslı bir ok gibi saplanmışken yüreğime; Sen sevsende olur, sevmesende... Bunu bilsende olur, bilmesende...
Avuçlarımı açıp rabbime; Dualarıma sebep olan sen... Beni sevsende olur, sevmesende...
Şimdi bu dizeleri yazarken sana, Kağıt isyan etsede, kalemin gözyaşına... Ben döksemde olur, dökmesemde...
[Üzeyir YILDIRIM]
________________ Çekme, Cennetimin Pencerelerine perde.
Kaldır! Göz kapaklarını |