İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

İki saattir aynı kafede oturuyorduk ve ben ne büyük bir eşşekmişim ki, iki saattir kedi muhabbeti dinleyip "mmm, tabii tabii, aynı fikirdeyim" diye anlattıklarını onaylıyordum. "Kedi asildir" dedi, onayladım; "kedi karakterlidir" dedi, "bravo!" dedim. Sonra başladım ben de kediyi övmeye. "Başladım" dediysem niyetlendim sadece. Çünkü o, kedinin bütün meziyetlerini övmüştü ve bana övecek bir şey kalmamıştı. "Kedi eee… Kedi ööö…" deyip övecek bir hâlini, tavrını arıyordum, ama bulamıyordum. Sonunda hem biraz bulamamaktan, hem biraz da benim ne kadar coşkun bir kedi sever olduğumu anlayıp etkilensin diye "ben var ya, kedinin …şşağını yiyim be!" dedim. Hatta iyice gaza gelip "keşke imkân olsa da hepimiz kediye bi' kere versek, öyle seviyorum yani" diye de ekledim. Ben böyle deyince, kısa bi suskunluk oldu. Kahvelerimizden son bir yudum aldıktan sonra hesabı isteyip kalktık.

(...)

Umut Sarıkaya'nın Hayat Beceriksizi adlı yazısından.

________________

çöplük varsa, kedi de vardır