Ah annem, yine sensiz hayallerdeyim
yine düşlüyorum bitmek bilmeyen hayallerimi
sonsuz umutlarım, yitti gitti annem.

Kayıplarda bedenim, umutsuzca haykırıyorum yüreğim
nasıl hayata tutunduysam her zaman ki gibi
yine aynı yoldayım aslında.

Üşüyor kalbim annecim, üşüyor..
hislerim üşüyor, hissediyorum anneciğim
sensiz geçen her dakika, her saniye mahşer gibi bana.

Ağlasam mı, haykırsam mı şaşırdım annem
okyanusun ortasında terk edilmiş ıssız ada gibiyim
sensiz ben öldüm be annem.

Her sabah seni düşlemek yok mu?
her güneş doğduğunda, yeni ümitler de doğmaz mı annem?
gelmeyecek de olsan yine de bir umut işte benim ki..

Hep bir yanım eksik, hep bir yanım kayıp
özlüyorum,ağlıyorum, ölüyorum..

Çırpınıyorum yaşama umudunda
ölüyorum yalnızlık yolunda
kalıyorum tek başıma, bir başıma..

Gözleri kör olmuş kelebek gibiyim,
sensiz boş bu hayat, sensiz hiç bu hayat
kaderim sensizmiş annem.

Kül oldu ömrüm, kül oldu gençliğim
ne garip değil mi?
Bu hayat ne tuhaf..

Kimsenin umrunda değilsin,
yalnızsın, bitiksin, hiçsin
üşüyen kalbime, bana seni gerek seni annem..