 Adınla başlıyorum adımlarıma
Seninle konuşurken gökyüzüne yüreğimden kuşlar süzülüyor.
Sen çok güzelsin ve bu İstanbul'u daha yaşanılır kılıyor.
Maviliğin her tonu seninle anlam kazanıyor.
Azar azar yüreğime sen doluyorsun.
Şairin kaleminden usulca dökülüyorsun.
Kırlangıçlar dile geliyor bu coğrafyada.
Adınla başlıyorum adımlarıma,
Herşey mümkün,
Bitiyor bu hüzün.
Bir çiçekle konuşuyorum.
Çiçekçe dilini seninle öğreniyorum.
Dünyada böyle bir dilin olduğunu öğrettin bana.
...
...
...
Edip Demirtaş
________________ Çekme, Cennetimin Pencerelerine perde.
Kaldır! Göz kapaklarını |