|
İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!
|
|
Hayatıma giren herbir insan için çok savaş verdim kendi içimde. Acabalarım da oldu,belkilerim de. Keşkelerim de oldu, iyikilerim de... Girdiğim bütün savaşların sonunda hep birseyler öğrendim. Kimisi acı bir tecrübe oldu, kimi tatlı. Hayatıma giren kötü insanlardan bile güzel şeyler öğrendim. Çünkü bazen,kötü insanlar bile seni güzel tecrübe sahibi yapar. Ama en iyi tecrübem kendim olmayı kendime yetebilmeyi öğrenerek oldu,zor oldu ama oldu. Hayat bazen insanın kafasına vura vura yapar bunu. İnsan kendine yetebilmeliymiş meğer. Ne kimseden bir beklentim ne de kimseye kırgınlığım var. Diyeceğim o ki,kendine yetebilirse mutluluğu da huzuru da kendinde bulur insan. Kendi yaralarını kendi saran güçlüdür her zaman. Ve bu gücü kimse yıkamaz, kimseye eyvallahın olmaz Rabbinden başka. Bana bu gücü veren Rabbime sonsuz sükranlarımla
________________
Çekme, Cennetimin Pencerelerine perde.
Kaldır! Göz kapaklarını
|