Seni sevmek özel bir şey. Birbirimizi böylesine sevsek ne de güzel olurdu, bir bilsen.
İnsanlar, sırf birbirlerini özledikleri için erken kalkıp işlerine koştururlardı her gün mesela.
Yağmur varsa ıslanır, güneş yakıyorsa kavrulurduk. Denize dalarken bir an bile onun bizi boğabileceği kaygısı düşmezdi içimize.
Gide gele ezberledikleri o sabit yolları giderken trenler, yolcu taşıyormuş gibi hissetmezlerdi kendilerini; Başkalarıyla bir gezintide olduklarını hissederlerdi.
Kimse birini sevmek durumunda kalmazdı. Çünkü, zaten herkes birbirini severdi.
Bize verilmiş isimleri benimseyip taşımazdık mesela. Kendi isimlerimizi, kendimiz seçerdik. Kendi adımızı belirleyene dek geçen süre boyunca kimin bizi nasıl isimlendirdiğinin bir önemi olmazdı.
Kimse bir başkası için yıldızları toplamazdı. Yıldızların altında olduğumuzu bilir ve onları seyre dalmakla yetinebilirdik. Ve her yerden görülebilirdi parıltıları.
Kimse çiçekleri koparıp bir başkasına sunmazdı. Birlikte çiçekleri ziyarete çıkarlardı. Ve her yerde çiçekler açardı.
Kimse kalabalıkta sevdiğini aramazdı mesela. Emin ol, sevmenin kendisi bir kalabalık hâlini alırdı.
Sevmek, selâmlaşmak oluverirdi birden ve kimse kimseden selâmını esirgemezdi.
Birbirimiz için iyi şeyler dilemenin bir önemi kalmazdı, çünkü zaten herkes dilediğince iyi yaşardı.
Sevilmeye ihtiyacı kalmazdı kimsenin. Çünkü, zaten herkes birbirini severdi
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]