Küçük bir kız çocuğun öyküsü bu... acıyı ayrılığı daha küçük yaşta yaşamış en sevdiğini kaybederek..

BABAM hayranlık duyduğum adam.. hastalandığmda gecenin bi yarısında kucağına alarak hastahaneye götürüşünü hemşire iğne yaparken benim ağladığımı görünce arkanı dönüp göz yaşlarını sildiğini seninde canın yanmıştı babam..ve hemşire gülerek nekadar güzel bir babasınız demişti..

o uzun yolculuk aldı benden güzel adamı. vedalaşırken sımsıkı sarıldım ne olur gitme babam dedim çünkü hissetmiştim bu ayrılık başka bi ayrılık bidaha göremiyeceğimi hissettim..

gittin dinlemedin çünkü gitmen gerekiyordu ömür defterinde hesapları kapatıp ebedi hayata yolcuğun çağırıyordu seni..

ama ben kabullenemedim gidişini soranlara benim babam şehir dışına iş için gitti gelicek dedim hep.. bitmedi yolculuğun babam gelmedin..

hani çocuklar görürmüş yitirdiklerini derler ben görüyordum babam her gece gelip baş ucumda beklediğini saçımı okşadığını..

Rüyamda gördüğüm vakitlerde sabah uyandığımda koşarak sevinçle rüyamı herkese anlatırdım babamı gördüm diye sonra tekrar uyurdum dua ederdim bu gecede babam gelsin rüyama diye..

seni çok özledim babam.. hep kıskandım imrendim bi babanın kıznı sevdiğini gördüğümde o zaman yokluğun daha acı veriyordu..

biliyormusun babam 30 lu yaşlarma girdim büyüdüm ama eksik büyüdüm kızın seni hiç bir zaman unutmayacak.... mekanın cennet olsun...