İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Hapları seviyorum, en az senin kadar. Şimdilerde belki daha fazla ama sadece ihtiyaç bakımından! Senin gibi değiller. Hem, onlar acımı unutturuyor. Ya da özleme, hasrete, sevgiye, düşünceye mola verdiyor. En güzeli de ne biliyor musun; hap alınca hatırlamıyorum. En çok da eski sevgilimin adını, bileğindeki sigara yarasını, ismini, nasıl tanıştığımızı falan. Uyurken sesin de olmuyor ya, işte bu meledin bana yaptığı en büyük iyilik bu. Düşünüyorum da senin sesin en çok bana yakışırdı, ağıt nasıl ölüme yakışırsa o kadar işte. Ayrıca bu haplar insanlardan daha dürüst. Yan etkilerinden fazlasını yapmıyor bana. Dozajı aştığımda ne olacağını biliyorum mesela. İnsanlar öyle mi? Hayır. Bu insanların her şeyi sahte, İsa'yı kanattığını zanneden çiviler kadar. Ha unutmadan, bugün de özledim seni. Seni özlemek içimde büyüyen sıra dışı eylem gibi, yasaklanmış devrim gibi, sehpaya giden Deniz gibi.

________________