[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] kişinin yaşamına dair tüm çelişkilerini kabul edebildiği an’da sarfettiği çıkış cümlesidir.
nitekim gitmek, tıpkı kül tablasında birikenlerin geçmişi simgelemesi gibi ya da mutluluğun gizinin artık belirsizleşmesi gibi değiller kendini, üzerine her düşündükçe.
hep kalmak ise, sönmemek ya da daha fazla aydınlatmak için kandilin fitili biraz daha yukarı çekmek gibidir ve en gizemli ve en kesin tükeniştir aslında. ama gidilemez her zaman ve bilinir ki çelişkiler, insan hayatının senfonik ayrıntılarıdır.
iyisimi hayata gitmek ile ilgili notlar düşmek, hayallerin eskizi olarak kalsın, hiç olmazsa bir nedeni olsun kalmanın…