…
kırk haramilerin çölsüz kum sahralarında
büyüdüm ben azze
olmayan annemin gözlerinde nefes alamayışlarım
tarumar kuşlarıyla ansızın yok edildi.
oysa ben çoktan salıncak krmuştum gökyüzündeki
kalbine.
görmedin.
iki sokak örtüsü kalbimin uçsuz bucaksız çocuksu
düşlerini
uçurduğum kendime kaçışlarımda ben sana hep aşktım
korktum.
kaçıp 4 sene se(n)ssizlik kuşlarıyla uçup geri döndüm.
her döndüğümde kanatlarımdan bir parça koptu.
kalbim cansız olmaya direnç gösteren masalsız şiirdi.
unutulmuş ülkelerinde kalbimi havalandırdım.
içine hep bizi koyup filmlere düşürdüm kadrajımda
bizlikle.
kalbimden taşanları okyanus kokulu yıldızların
saçlarından ayıklayıp göğün eteğinde kardığım
keşfedilmemiş kış hazırlıklarına kattım.
toprağına toprak olabilmek için kalbine bastım
görmedin.
ne ben vardım orada
nede sen
nede olmayan annem.
ayaklarımın cümlelerini hiçlik konçertosuyla
çokça uykuya yatırdım
uykum bölük pörçük sensizlik kuşlarıyla vuruldu.
her vuruluşta kalbine aktım.
görmedin.
akaşik kayıtlarla
şehrine çıkarma yapıp bilmediğim isminim ilanıyla
o kenti ateşe verip dönerdim ay şiilerimin karargah
kıtasına.
menzil hep sendin.
görmedin.
uzat parmağını
kalbimi kalbine takayım Azze...
..
.