Gündüzlerim sensizliğe bürünüyor,

Gecelerim bunu pekiştiriyordu...

Sensizlik dolaşıyordu satırlarımda

Ve ben kinimi sensizliğe kusuyordum; Sensiz ve sessiz bir gece..

Sensizliğe tutsak oluyordum her ne kadar hayalinle yaşasam da

Fark etmiyordu..

Farkındaydım ben olmayışının, hayaldin hep

Biraz fazla mı kapıldık hayale ne dersin ?

Seni öylesine düşünüyordum ki,

Yok olurcasına, yanarcasına...

Zamanla biraz daha yorgun, bedenimin sendelemesi kadar

Artık yok olamıyorum sende eskisi gibi

Yıkık bu kalp daha nasıl yok olacak ki...