Neydin sen...
Bir rüzgar mıydın da, şöyle bir esip geçtin...
yüreğime ebediyet arzusunun çekirdeğini bıraktın, bedenim alev alev tutuştu böylece...
neydin sen...
bir ışık demeti miydin, bir ayna mıydın ki gözlerimi kaybettim içinde ve... şimdi ne seni ve nede kendimi görebiliyorum...
neden bir an, pencerelerine varana değin açtın bana gönlünü...
neydin sen...
gökten avuçlarıma düşen bir yağmur damlası mıydın yoksa, parlayan bir yıldız mıydın...
buharlaşıp kayboldun sonu gelmez sandığın bir heyecan mıydın...
neydin sen...
bir şiir miydin...
içimi doldurdun gizemli mısralarınla, şimdi her mısra, boşluğa asılıp kaldı yapayalnız! ...
bir masal mıydın, bir efsane miydin, çağlar ötesinden kopup gelen yoksa, yağmurların kulağıma fısıldadığı bir nağme miydin...
neydin sen.