İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Deprem sonrası şahit olduğumuz o kadar ibretlik durum var ki. Beni etkileyenlerden en can alıcısı; milyon milyon para kazanan ve hali hazırda daha fazlasını da hedefleyen insanlardan bazılarının defnedilirken bedenlerini saracak bir kefen ve yıkayacak su dahi bulunamamasıydı.
Ölüm hepimize o kadar yakın ve biz bu gerçeklik karşısında insanoğlu olarak o kadar aciziz ki…
Ama bunun hiçbir zaman idrakinde olmayarak yahut bu gerçekliği unutarak yaşıyoruz her birimiz. Sürekli daha fazlasını elde edebilmek adına ihmal ettiğimiz çeşitli güzellikler oluyor.
O gün gelip çattığında ve ardımıza baktığımızda hep bir pişmanlık, hep bir geç kalmışlık hikayesi… Halbuki hayat bu pişmanlıkların yaşanmaması gerektiği kadar değerli ve açgözlülüğümüzü hırslarımızı tatmin edemeyeceğimiz kadar kısa.
Ölü Ozanlar Derneği’nde denk geldiğim şu söz benim için çok etkileyici ve bahsettiklerimin özeti niteliğinde: “Vakit varken tomurcukları topla. Zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir.