Bazen İstanbuL oLurum..Sessiz sakin ve derinden ya$arım sensizLiği.
ELLerin eLLerimden uzak oLduğu için kendimi öyLe çaresiz hissederim ki patLar gibi oLurum.
Oysa biLirim bir an biLe yeter hesap sormana. ''yakı$ıyormu sana bunLar'' dercesine bakarsın gözLerime.
Bir hayaLin içine daLar giderim. Ve utanırım çaresizLiğimden.
Kendimi sorguLamaya ba$Larım bir an biLe bıkmadan..


HaksızLık ettiğimi dü$ünürüm sana.Bu a$ka ruhunu adadığını uzakLarda oLsanda yüreğinin hep benimLe olduğunun farkına warırım.

GözLerin ı$ıLdar geceLerime ''üzüLme eLbet geçecek'' dercesine bakarsın..
İ$te o an bütün çaresizLiğim yok oLup gider.GözLerinden akseden ı$ığı sonsuza dek ta$ıyabiLecek bir güç buLurum kendimde.
ÖyLesine i$Ler ki içime gözLerin..
Ben sen oLurum sen ben..

Gecenin en acımasız saatinde sana sesLenir oLdum.
Oysa benim $ehrim böyLe değiLdi..

$imdi seni A$an bir yürekLe seviyorum.Ne mesafeler kar$ı koyabiLiyor sevgime nede geceme dü$en karanLık..
Artık İstanbuLu bahane edip çaresizLiğinin ardına sığınmak yok..
YarınLarın ikimiz için oLduğunu biLmek biLe yetiyor ya$adığım yaLnızLığı yıkmaya.

Hep benimLe oL yüreğin hep bana ait oLsun..