Anniceris, M.Ö. 4. ila 3. yüzyıllarda yaşadığı düşünülen ve
Aristippus tarafından kurulan
Kirene Okulu’nun fikirlerine ve temelde de
hedonist bakış açısına sahip antik Yunan filozofudur.
Anniceris bütün felsefesini, Kirene Okulu’nun orijinal ilkelerini yeniden tarihe kazandırmak üzerine kurdu. Onun zamanında Kirene ekolü bir dönüşüm geçiriyordu ve bu değişimden sorumlu iki kilit isim
Theodorus ve
Hegesias olarak beliriyordu.
Anniceris, Parabates’in takipçisi ve Hegesias’ın öğrencisiydi.
The Suda’ya göre Büyük İskender döneminde (M.Ö. 336–323) yaşamıştır.
Diogenes Laertius, Anniceris’in
Platon’u Siraküza Tiranı Dionysius’tan yirmi mina vererek kurtardığına dönük bir hikâye anlatır.
Anniceris’in fikirleri,
hazzın duyusal zevkten çok daha fazlasını kapsadığı eğilimindeydi ve bu açıdan o Theodorus’tan ayrılıyordu. Anniceris, bir
pesimist olan Hegesias’tan da acıyı dindirme yönünde
kendilerinde iyi olan hazların bulunduğuna inanarak ayrılıyordu.
Anniceris,
hazzın yalnızca acının yokluğu ve ayrıca insan yaşamının genel amacı olduğunu reddetmişti; çünkü öyle olsaydı
ölüm bir zevk olurdu. Ona göre her ayrı eylemin belirli bir amacı vardır: Fiilen ondan kaynaklanan
haz.
Dostluk, vatanseverlik ve benzer erdemlerin
kendi içlerinde iyi olduğunu söyleyerek Aristippus’tan ayrılır. Bilge kişinin, zaman zaman sıkıntı yaratsa da bu tür özelliklerden
zevk alacağını ve bir arkadaşın sadece kendi ihtiyacımız için değil, aynı zamanda nezaket ve doğal sevgi için de seçilmesi gerektiğini söyler.
Ayrıca aklın tek başına bizi hatadan koruyabileceğini de reddetti; bilge kişi, akıllıca hareket etme alışkanlığı edinmiş kişidir; insan bilgeliği her an sona erebilir.
Hazırlayan: Sosyolog Ömer Yıldırım