24 Eylül 2022, 01:11
|
#1
|
|
|
Şu Hayatta İki Dileğim Var
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Saçlarıma aklar tek tük düştüğünde
"vay be, yaşlanıyorum" dedim kendime.
Sonra hayatım da değişmeye başladı elbette
kendi kendine...
Meselâ; fazlalıkları atmaya alıştı elim.
Eşyalara, çula, çaputa gençliğimdeki gibi kalmadı hevesim.
Hızlı müzikler yerini slova bıraktı.
"Sağlığım yerinde olsunlar" sardı dilimi...
Camım, çerçevem pis olsun, eller ne derse desin umursamıyorum artık.
Desinler diye değil, dilediğim gibi yaşamanın zevkine vardım.
Eskisi gibi insanları da dinlemiyorum.
Çünkü dinlersem, yanlışlara kayıtsız kalamayacağımı biliyorum.
Zira çok yorgunum kimseye laf
anlatmaya da çalışmıyorum.
Herkes nasıl olsa kendi bildiğini okumuyor mu sonuçta...
Haklısın diyorum geçiyorum bende.
Bu arada hala hatalar yapıyorum. Sadece hata yapınca kaçmıyorum.
Yüzleşiyorum kendimle...
Hatasız kul olmaz diyorum takmıyorum bile.
Yine kırılıyorum. Sadece eskisi gibi
kimsenin kırmasına müsaade etmiyorum.
Fark ettiğim anda duvar örüp kapımı kapatıyorum.
Zaten daha aza indirgedim insanlarla diyaloğumu.
Hayvanlara yakınlaştım.
Dilsiz dostlarım onlar benim.
Ben zaten geçen yıllarımda insanların dilinden çektim.
O ne der, bu ne derleri gömdüm geçmişe.
Aslolan benim neticede...
Ve ben artık bazen yaşıma aldırmadan
çocuk gibi yaşıyorum.
Bazen bilge gibi...
Kısaca canımın istediği gibi...
Bu hayat benim bir kereliğine geldim bilirim.
Kendimi seviyorum.
Kim seviyor, kim sevmiyor ilgilenmiyorum.
Ne ben kimseyi sevmek zorundayım, ne de kimse beni...
Ev araba para dilediğim yıllar kaldı geride.
Şimdi iki dileğim var.
Biri elden ayaktan düşmeden yaşamak...
Diğeri takdiri ilahi tecelli edeceği gün kendi evimde, kendi yatağımda uykuda dünyayla vedalaşmak..!
~
________________
|
|
|
|