Eylüldür hüznü gemiler gelir şehrime
Sonra sen...

Kokuna Özlem,adına efkar evime ateş düşer.
Kalbimi hızlandıran sesine sarılır sevincim.
İstanbul'un dar sokaklarında çayıma gülüş getir.

Edebiyat caddelerinde aşıkların intiharları konuşulur.
Bu şehirde sevdalar hep yetimler kalır.
Kaptanları vuran elbet bir deniz kızı vardır.
Yüzünden hatıra bir Eylül kalmış bende...

Düş bitme...
Sen gitme...
Lütfen bensiz ölme...