Yine karanlık bir gecede, seni düşlüyorum öylece sessiz öylece nefessiz iç çekişlerimi dinliyorum.

Ayın o güzel ve ışığı penceremden vuruyor odama sanki bir gök gürültüsü gibi aydınlatıyor odamı.
Işık vurdukça duvarda asılı resmin gözüme çarpıyor ahh diyorum sessizce..

Sonra gözüm takılıyor sokak lambalarına ve o boş sokaklara öylece dalıp gidiyor bu gözlerim.
Her sokak başında nerdesin diye arayıp sitem ettiğin anlar gelir aklıma ve bir damla düşer gözümden o anda..

Nedir, nedir içimi bu kadar yakan şey diye sorarım kendime.
Beni terk edip gidişin mi yoksa, bana buz olan kalbini başka gönüle yar edişin mi.?

Kalbin ve aklım arasında git-gel yaşarken birden ne kadar seversen sev bir kere soğudumu olmaz dedi kalbim.
Ve işte o anda dilim lal kalbim kör oldu sevdana..!

Mükreminden mahrum kalan kalem gibi bende öyle hasret ve mahrum kalıcam sana..