Demircinin duası

Horasan Valisi Abdullah bin Tahir çok adaletli biriydi.
Jandarmaları birkaç hırsızı yakaladı.
İçlerinde bir de demirci vardı ki suçsuz olduğu için kaçmıştı.
Nihayet Nişabur’da yakalayıp zindana attılar.
Demirci abdest alıp iki rekat namaz kıldı.
Ellerini semaya kaldırıp:
– Ya Rabbi! Günahım olmadığını ancak Sen biliyorsun.

Beni zindandan Sen kurtarırsın, diye dua etti. O gece vali bir rüya gördü.
Rüyasında dört kişi gelip tacını tahtını altüst ediyordu. Vali uyandı, çok rahatsız olmuştu.
Hapishane müdürünü çağırtıp: ‘Acaba hapishanede suçsuz biri mi var?’, diye sordu.
Müdür, ‘Bilemiyorum, yalnız bir adam suçsuz olduğunu söyleyip, namaz kılıp gözyaşı içerisinde yalvarıyormuş.’ cevabını verdi. Vali hemen demirciyi çağırtıp görüşür. Sonunda onun suçsuz olduğuna kesin bir kanaat getirip ondan özür diler; giderken de: – Bundan sonra bir sıkıntın, dilediğin bir şey olursa bana gel, diye de tembih eder. Demirci:

– Gelmem, çünkü benim bir ‘sahibim’ var ki, o benim gibi bir fakirden dolayı, senin gibi bir sultanın tahtını bir gecede kaç defa altüst etti. O ‘sahibi’ bırakıp sana gelmem, dedi ve oradan ayrıldı. Peygamberimiz “Dua müminin silahıdır.” buyuruyor. Allah Azze ve Celle de Kur’an-ı Kerim’de, “Dualarınız olmasa siz neye yararsınız.” diyor. Hele dua eden mazlum ise derhal kabul olup, aradaki perdelerin kalkacağı pek çok hadiste zikrediliyor. Dua etmek kulu Allah’a yaklaştırır, o halde sıkça dua etmeliyiz.