Ben bazen..
 

Bazen deliyim ama çoğu zaman dolu.
Hani dokunsalar ağlayacak cinsten.
Azcıcık kızdırsan küsüp gidecek gibi.
Yüzü hemen asılan ama bir gülüşle de çehresi aydınlanan bir çocuk misali.

Hep bir kavganın ortasında buluyorum kendimi.
Hep aynı senaryonun baş rolü,
Aynı bilindik sona çıkan..
Nerde başlayıp nerede bittiği belli olmayan kısa filmler gibi ömrüm.

Tam adamakıllı gülecekken boğazıma tıkanan bir düğüm..
Şuracıkta sanki yutkunsam geçecek ama yutkunamıyorum..
Böyle olduğunda hep yağmur gözlerime doluyor..

Hiç büyümeyeceğimizi düşünüp üzülürdük eskiden.
Yaşım hep çocuk kaldı benim neşeli hallerimi bununla bağdaştırıyorum
Ve ruhum, zamanla eskiyen, büyüdükçe eksilen yanım..
Ateş atsan buz tutacak gibi bu aralar, insanın içi böyle mi soğurmuş?

Ve insan kendi sorularını cevapsız bırakarak yalnızlaşıyormuş..
Oysa küçükken her sorduğumuzun bir karşılığı vardı, öğrenirdik..
Sorduklarımızla öğrenemeyeceğimiz kadar yaşanmışlık içeriyormuş hayat.Bunu da yaşayarak öğrendik.


Yazgı

Bazen sen degil de yine sen harikalar yaratiyosun

Teşekkür ediyorum :)

Oysa küçükken her sorduğumuzun bir karşılığı vardı, öğrenirdik..

Büyüdük ya ondandır ;khv

Kendi adına konuş ben o kadar da büyümedim. ;huh

Ehe ;d

Hep bazenlere saklanıyordum, tutarsızca anlamsızca
Döküyordum yabana atılacak bir limanın sevdasında
Yaşam mı haykırış mı diyordum her seferinde
Ama
Gece yastığa kafamı koyduğumda yine aynı sahne
Gözyaşı ile dolmuş yastık...

Emeğine sağlık

Keşke kelamı nota düşen göz yaşı misali hep puslu hep aynısı...

Senin de emeğine kalemine sağlık üstadım..