Yanına Gelmek İstiyorum
 

Seni kaybedince anladım hiç kimsenin hiçbir şeyim olamayacağını, senin benim için her şeyi kapsayacak, her şeyi kaplayacak güce sahip olduğunu, varlığının ne kadar büyük bir nimet olduğunu yokluğunla anladım..

Çok erken bıraktın beni henüz büyümenin vakti değildi, daha çocuk olacaktım ben, nazlanacaktım, dizlerine yatıp şımarıklık yapacaktım ve her yaşta, kaç yaşıma gelirsem geleyim hep çocuk kalacaktım, senin minik kızın olacaktım...
Yavrum deyişini özlüyorum anne, seni çok özlüyorum, ismimi söyleyişini, beni öpüşünü, sarılışı , kokunu, sesini özlüyorum anne..

Biliyorum bu özlem artık hiç bitmeyecek, bu acı da hiç dinmeyecek anladım. Yanına gelmek istiyorum anne, yokluğun ağır geliyor omuzlarıma. Uyuyamıyorum geceleri, karanlık çöktüğünde, yağmur yağdığında seni orada bir başına bıraktığım için suçluyorum kendimi..
Hiç susmayan telefonun da artık çalmıyor, kimse aramıyor anne.. Seni görmek istediğimde elimden gelen tek şey toprağına bakmak oluyor ; sana sarılmak istediğimde de toprağını okşamak.. Toprak senin gibi kokmuyor ki anne..

Rüyalarıma da gelmiyorsun hani gelsen bir seslenen, sarılsan biraz olsun tadına varsam o huzurun, ben sana hiç doyamadım ki anne..
Önceleri anlayamadım bu kabustan uyanacağımı sandım, öyle güzel uyuyordun ki soğuyan ellerini tutunca üşüdün sanıp ısıtmaya çalıştım. Ben ölülere bakmaya korkardım, kokunu son kez içime çekerken hiç korkmadım..
Sevmezdim mezarlıkları, sen ananemi ziyarete gidince dönmek isterdim hemen şimdiyse yanından ayrılasım gelmiyor anne, sana gelirken hızlı hızlı yürüyorum, seni orada bırakıp dönerken yavaşlıyor adımlarım..

Seni çok seviyorum anne... Bunu sana söylemediğim, hissettiremediğim her gün için özür dilerim senden. Beni teselli etmeye çalışan herkesten annelerine onları sevdiklerini söylemelerini istiyorum..

Bu acı öyle bir şey ki gidip geliyor aklım. Bu da Allah'ın verdiği sabır herhalde diyorum. Çünkü bazen idrak edemiyorum, hep aynı acıyı duysam çıldıracağım sanıyorum..

Ne güzel de olurdu yemeklerin daha pişmeden kokusu bile doyururdu, yaptığın son yemeği yemek çok zor oldu anne.. Son sardığın çemberindeki kokun da uçtu gitti, üzerindeki saç tellerini tek tek toplayıp kokladım, öptüm anne..

Sen gittin, ben kimsesiz kaldım. Yanına gelmek istiyorum anne..

Bu acı öyle bir şey ki gidip geliyor aklım. Bu da Allah'ın verdiği sabır herhalde diyorum. Çünkü bazen idrak edemiyorum, hep aynı acıyı duysam çıldıracağım sanıyorum..

Ablamı kaybettiqimde bu durumdaydım ... Kaybettiqimiz tum sevdiklerimize rabb'im cenneti baqıslasın inşallah yureqine saqlık

"Seni çok seviyorum anne... Bunu sana söylemediğim, hissettiremediğim her gün için özür dilerim senden. Beni teselli etmeye çalışan herkesten annelerine onları sevdiklerini söylemelerini istiyorum."

şüphem yokki , annen senin onu ne kadar çok sevdiğini biliyordur pişmanlık hissetme asla.bu acıyı hiçbir şey geçirmez dindirmez belki ama güçlü olmaya çalış geride kalan ailene sarıl annen bunu isterdi mekanı cennet olsun tekrardan canım.

Sözün bittiği yer..

Hissettiklerini hissedemeyebilir, yaşadıklarını anlayamayabilir ama her zaman yanında olabilirim canım @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Seni yürekten çok seviyorum güzel annene de Allah'tan rahmet diliyorum. Cennette kavuşun inşallah melek arkadaşım;mlk

kabul etmek istemezsin. hele o arkadaş size en yakın insanken kısa bir süre önce sildiysen hayatından durur düşünürsün, üzülürsün, belki doğru kelime değil ama acırsın. eskiden de olsa sana en yakın insanın an itibariyle o acıyı yaşadığını bilmek, dünyanın en mutsuz insanı olduğunu bilmek iki saat klavyeye bakmanıza rağmen adını koyamadığın bir his yaşamana neden olur..

kendi annene bakarsın; her zamanki saatinde, her zamanki yerinde, her zamanki gibi oturmuş her zamanki dizisini izliyodur. yanına gidip öpersin sessizce. nedenini anlayamadığın bi şekilde boynuna sarılmak istersin. öpmek, daha çok öpmek, sonra daha çok sarılmak istersin.. içini dökmek için kalem alırsın eline, elin titrer yazamazsın..

Mekan-ı Cennet Olsun ..