[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Mevsim mevsimdir hayat. Sen hep gül kokusu duymak istersin belki ama yüzüne çarpmadan bir deli rüzgar anlayamazsın kıymetini güzelliklerin.

Dikene kızacağına gülü dalında sevebilsen elin de acımayacak, gönlünde de hissetmeyeceksin bazı acıları.

Belki de her şey senin yüzündendir olamaz mı? Sahi hiç düşündün mü böyle? Kendini suçlayıp, özeleştiri yapabildiysen güçlüsün, sadece durup başkalarını suçlamak acizlerin işidir çünkü.

Çözüm bulmak istiyorsan aynaya bak. Olmadık kilitleri zorlarken anahtarın elinde olduğunu unutuyorsun, doğru hedefler belirle kendine.

Unutma ki bir problem varsa bir yerlerde düşünmelisin enine boyuna. Hatanın kimde olduğunu değil de bu durumu nasıl çözerim diye kafa yormalısın içinde. Başka türlüsü kinini besler insanın, bu şekilde bir yaklaşımsa aklına, karakterine hayran bırakır karşındakini.

Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır diyen Allah'a tevekkül et her şeyden önce. Şükret ki tüm zorlukları kolaylaştıracak bir rabbin var.

Başına gelene uzun uzun üzülme telafisi yoksa bırak öylece kalsın. Belki de önündeki kapılar ilkbahara açılacaktır da sen hüzün mevsimi yaratırsan kendine, göremezsin ki papatyaları, bembeyaz çiçek açan erik ağaçlarını, kulağını tıkarsan gerçeğe duyamazsın kuşların cıvıltısını..

Şikâyet edip dururken koca bir hayat kayıp da giderse elinden hangi sitem geri getirir ki o yaşlarını? Olduğu kadarıyla kabullen o yüzden, mevsimleri, insanları ve hayatı.

Arkana yaslanıp da gözlerini kapattığında şöyle bir düşününce geçip giden zamanı, gül kokusunu burnunun ucunda hisset tebessüm kaplasın dudaklarını.

(Bir şeyin yanında olmayışı onu hayal edemeyeceğin anlamını taşımaz ki.)

Hayat dediğin ufacık mutlu anılardan ibaret olmalı..

Yazgı