04 Ekim 2020, 11:36 | #1 |
Kayıplarımı Hayatıma Yama Yaptım 4
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Melek Kanatları O günün ardından babam eve haftada bir kere ancak uğruyordu. Kendince bizi cezalandırıyor, varlığından mahrum bırakıyordu -varlığı nimetmiş gibi- O olmadan geçen günler daha sakin, daha huzurluydu ancak annem günden güne eriyordu gözlerimin önünde. Pençesine defalarca düştüğü kanser bu defa onu bırakacak gibi değildi. Artık işe gidemiyor, yemek yapmak için bile zor bela ayağa kalkıyordu. Bazen teyzem uğruyor ve her defasında gözyaşları içinde ayrılıyordu bizden. Ziyarete geldiği bir gün farklı bir telaş vardı yüzünde anlam veremediğim, onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Yüzündeki çizgiler geriliyor sanki içini kemiren şeyi söyleyemedikçe o çizgilerin yerine her saniye yenisi ekleniyordu. Annem de farketti elbet bu durumu "Anlat bakalım Hülya nedir seni bu hale sokan şey?" Teyzem bir bana bakıp hüzünleniyor bir anneme bakıp çaresizce bakışlarını kaçırıyordu. Sonunda söyleyiverdi kalbimi bin parçaya ayırıp bir daha bir araya getiremememe sebep olan o gerçeği. Babamın başka bir ailesi varmış. İki tane de çocuğu. Bunca zaman bunu saklamayı başarmış bizden. Bize eziyet ederken onlara vermiş tüm sevgisini. Eksik kalan neyim varsa onlara tamamlamış babam.. Teyzem görmüş onları bir eve girerken çok da mutlu görünüyorlarmış.. Bu olayın ardından bin yıl yaşlandı sanki annem. Bir bardak suyu içemez oldu. Yıllarını verdiği, her kahrına katlandığı bu adamın sadakatsizliği yaşarken bir ölüye çevirmişti onu. Elimden onun için hiçbir şey gelmemesi nefretimi artırıyordu. O bitmek bilmeyen gecenin sabahı annem fenalaştı. Hemen teyzem yetişti geldi ambulans arandı, annemi hastaneye kaldırdık.Bir ömre yetecek acıların bekleyiş durağıydı o hastanenin koridorları.. Bekleyiş uzadıkça umut da azalıyor, aklıma kötü düşüncelerin gelmesine mani olamıyordum. Anne beni bırakıp gitmiş olamazsın sen.. Her zaman melek kanatlarının altında bir yerim vardı nereye sığınacağım şimdi ben? Yazmayı öğrenip sana şiirler yazacaktım daha, seni gururlandıracak kadar başarılı olacak, sana hakkettiğin hayatı ben yaşatacaktım.. Gelinlikle çıkarken beni ugurlayıp gözyaşı dokecektin sen sarılacaktın sımsıkı ne kadar büyüsem de hep çocuk kalacaktım anne. Böyle gidemezsin, daha çok küçüğüm anne, kimsesiz bırakma beni.. Sonunda doktor o kapıdan çıktı, gözlerinde aradığım umut ışıkları dilinden dökülen her cümleyle kararıyor kararıyordu... Önümde kocaman bir boşluk vardi ve ben düştükçe daha da düşüyor bir türlü sonunu getiremiyordum o düşmelerin.. Yaşayabileceğin en büyük acıyı yaşadıktan sonra hissizleşiyorsun. Bir defa köklerin yerinden söküldükten sonra hiçbir zelzele sarsmıyor artık seni. Etki etmiyor en etkili yöntemler. Tüm reçetelerin de zararı kendine oluyor sen tedavinin olanaksızlığını idrak edince. Önemli: Hikayede geçen kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gercek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur.Okuduğunuz için teşekkürler. Konu Yazgı tarafından (04 Ekim 2020 Saat 17:44 ) değiştirilmiştir.. |
|
|
04 Ekim 2020, 11:47 | #2 |
Hayat her zaman herkese eşit davranmıyor ne yazık ki. Buna benzer bir yaşanmışlığım var ve okuyunca sanki kendimi gördüm hikayede. Yaşanılan her acınında kattığı şeyler oluyor tabi güçleniyorsun. Emeğine, kalemine sağlık canım. ;ççk
________________
. |
|
|
04 Ekim 2020, 11:53 | #3 |
Okurken agladim cidden cok anlamli bi yazi seni oguzel kalbinden opuyorum canim Emegine oguzel yuregine saglik
|
|
|
04 Ekim 2020, 14:09 | #4 |
annem hayatta, kendimde anneyim,
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
kelimeler boğazımda düğümlendi ALLAH Hazreti Eyyub sabrı versin
|
|
|
04 Ekim 2020, 14:22 | #5 |
Bazı duyguların açıklaması olmasını çok isterdim. Veyahut kendi iç çatışmama objektif bir şekilde bakarak betimlemeyi isterdim. Sahi hiç siz yolun sonuna geldiğinizi düşünüp, yutkunmada güçlük çektiniz mi? Bunu yaptıktan sonra gelen darbelerden kendinize kalkan biçtiğiniz mi?
Evet, geçmişi değiştiremiyoruz. Evet, bağırmak isteyip de bağıramadığımız şeyler yaşıyoruz. Evet, her defasında güçlü çıkmaktan da yoruluyor. Ama.. Her şeyin bir sebebi, tecrübemizin bir imtihanı var; unutma. |
|
|
04 Ekim 2020, 14:45 | #6 | ||||
Alıntı:
Alıntı:
Alıntı:
Alıntı:
|
|||||
|
04 Ekim 2020, 15:00 | #7 |
okurken tüylerim diken diken oldu gözlerim doldu resmen.
Allah sabir ve güc versin.. emegine yüregine saglik @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] hanımcım
________________
Hope. . . ✨
|
|
|
04 Ekim 2020, 20:16 | #8 |
Sonunda doktor o kapıdan çıktı, gözlerinde aradığım umut ışıkları dilinden dökülen her cümleyle kararıyor kararıyordu... Önümde kocaman bir boşluk vardi ve ben düştükçe daha da düşüyor bir türlü sonunu getiremiyordum o düşmelerin..
Bu cümleler hiç bir zaman duymak istemediğim anlardır, bazı anlar vardır ki bir doktorun dudağından çıkıcak cümleyle değişir hayatın Emeğine o güzel yüreğine sağlık @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] hanımcım ;gul
________________
~ E & B ~ |
|
|
04 Ekim 2020, 23:38 | #9 | ||
Alıntı:
Alıntı:
|
|||
|
05 Ekim 2020, 10:25 | #10 |
Yine muhteşem olmuş, bi parça ağlattı beni 🥺
Okurken içim parça parça oldu, sen yazarken nasıl dayanıyorsun? Emeğine yüreğine sağlık canım @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] 🌹 |
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|