16-17 yaşlarındayım büyük ada'ya gittim bi erkek arkadaşım la günü orada geçirip kafa çekip yüzüp neşemize bakmak için. Vapur'dan indik tam iskelenin karşısında bisikletçiler vardı, kiralık bisiklet veriyorlardı. Moda imiş herkes bisiklet kiralıyormuş. Bizde kiraladık 2 tane. Ada'nın yukarılarına doğru sürmeye başladık. Kafamıza göre gidiyoz şimdi ağaçlar arasında bi yolda 3 tane genç kız gördük. Onlara hava atacağız diye bisiklet üzerinde artistlik hareketler yapmaya başladık. Gençlik işte dengemi bi kaybettim bi baktım ki uçuyorum bisiklet bi tarafa ben bi tarafa. Gözlerimi açtığımda kızlar başımda dikilmiş gülüyorlardı. O gün çok utanmıştım.

Öyle bir anım olmadı.

Düşünmem gerek amaa

Ergenlikten sonra pek utanma duygum kalmadı sanırım, en son ne zaman utandığımı hatırlamıyorum :utanmis:

Bir hevesle aldığım topuklu botlarımı aynı hevesle ayağıma giyip çarşıya çıkmıştım. Yoldaki parmaklıklı mazgallara botlarımın topukları sıkışmıştı bir türlü çıkaramamıştım. İnsanlar başıma toplanıp kahkaha ile gülmeye başlamışlardı bazıları. Rezil olduğumu düşünerek çok utanmıştım ve o canım botları orada bırakıp yalın ayak koşarak oradan uzaklaşmıştım.
Şimdi düşünüyorum da gerçekten komik bir tabloydu :sas

Yüzmeyi yeni yeni öğrendiğim zamanlardı Bodrum'da akşam yemeğinden sonra havuzun kenarında dolaşırken havuza düşmüştüm sanırsın olimpik havuz. Bir cirpinmisim sormayın, bogulacagim sandım halbuki ayakta dursam ayağım yere degiyormuş :) neyse ben cirpinirken birden kendimi dışarıda buldum. Turistin biri çıkarmış beni, havlu getirdiler başıma toplandılar "iyi misin" diye sordu herkes. Bazıları da gülüyordu tabii. "Bu kadarcik suda bogulacakti nerdeyse" dedi bir kadın...Allah'ım ne utanmıştım ertesi gün kahvaltıya bile inmedim :)

Anlatırsam burda da utanç duruma düşerm ama :tarafsiz:
O yüzden söylemem

Banka kapisinin cam olmasi ve onu farketmeyip cama girmem:))

Ablacım silmeyin bu kadar yia