Kıskanmak gerçekten sevmek midir, yoksa sadece kaybetme korkusunun egosu mu?
 

Bence insana göre değişen bir durum bu. Kimisi sever kıskanır, kimisi ego tatmini için.

Sevmediğim birini neden kıskanayım ama? Bu da var. Dozunda ise kıskançlık ilgi, istek vardır ki kıskanılıyordur.

Her şeye kararında ve dozunda oldukça değerlidir...:kahve:

Dozunda olursa belki, ama fazlası kaybetme korkusuna giriyor. Bi de Özdemir Asaf'ın dediği gibi "Sen de gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor." durumu da var. Tartışılır.

Dozunda ise sevmekten kaynakli.. Fazlasi ise tamamen kaybetme durumu diye düsünüyorum..

Toplumda aşırı sevilme olarak tanımlanan kıskançlık, sağlıksız ve normal olmayan bir duygudur. Dolayısıyla sevginin bir göstergesi değildir. Kişide sağlıksız bir muhakeme yapısının varlığına, bazen de karşısındaki kişiye duyulan güvensizliğe işarettir.

Köylülük, bayağılık, ucuzluk.

Ben seviyorum ya kiskanilmayi o kizla konusmani istemiyorum yazsa mesela mest olurum. Yada nebilim kiskaniyorum oglum seni dese filan? Yada yeterrr cok kiskaniyorum kenkslerine kahve filan ismarlama artik dese. Dùşerim ki...... dhshshshsj :D ($aka)

İstanbul görmüş adamın hali başka.

Bir kadınla flört etmeye başladığımda ilk sorum "kıskanç mısın" olur. "Evet" derse, ya da kem küm ederse, yallah Arabistan'a. Bu yaştan sonra öz güvensiz, hadsiz, orta doğu kafası çekemem.

Çok şükür, ne ben öyleyim ne hayatımdaki kişi. Kendine güvenen insan, başkasını zincirle tutmaya çalışmaz. Zaten sevgi, turnike değil ki geçeni sayalım :)))