yıkılacak binalara konulan dinamit gibidir insanın içinde ne zaman patlayacağını asla bilemezsin patladıktan sonra kısa bir süre sağlam kalır sonra temelinden yıkılırsın hiçbir taşın yerine oturmaz artık kimse müdahale edemez kimse kurtaramaz seni bir düşmeye başladın mı yanında sandıkların bile senden kaçar sanki hep bu anı bekliyormuşçasına zamanında seni yoran dinamiti ateşlemene giden yoluna kaldırımlar inşa eden herkes seni uzaktan izler artık çöküşünün her anını her saniyesini görmek ve emin olmak ister enkazını görüp rahatlarlar ve sıradakine doğru yol alırlar bir yığın tedirgin kendinden sıkılmış var olandan başka bir şey değil | 