Şöyle bir dönüp bakıyorum durup düşünüyorum da, nedense hep iyiler hasta, iyiler yorgun, iyiler mutsuz..
Gamsızlar sefada, arsızlar sağlam.
Hep mi kötülerin gemisi yürür bu hayatta ?

Araya soğukluk eken insanların sıcaklık beklemesi ne garip.
Hiç merhabası gelmez, hic merak etmez ama kendi hayatında birşey olduğu zaman, unutulduğu gerekçesiyle sitem hakkını kendinde görür.
Sitem, vefalı olanın hakkıdır.
Oda sitem etmeyi değil, sükûtu seçer.

Seven gösterecek, hissettirecek.
Yok öyle Kuru kuru seviyorum diyerek kenara çekilmek.
Gerekirse dağ olacak, sırt verecek ama susmayacak.
Unutmayın ilgi, dünyanın en değerli hissettiren duygusudur.

Kırma bu kalbimi öyle bir yorgun
Başlarım hayata bu nasıl soygun
Kaydı elimden hergun bir parça
Sovsem anlamı yok..🎶

Sana olan bu kırgınlığım neden biliyor musun?
Sana olan sevgimi hiçe sayıp, beni çıkışı olmayan bir boşluğa attığın için.
Beni sevgimle sınadığın için.

Hissettiğim şeyi defalarca söylemek zorunda kalıyorsam ve hic bir şey değişmiyorsa, varlığıma kayıtsız kalan kişiye görünmeyi de bırakırım.

Sence bir şans daha vermeli miyim portuga?
İnsanlar asla değişmez zeze
Ama o..
Oda zeze, oda.

Mücadele ediyorum, çırpınıyorum, deniyorum ama sanki kelebeğin ayağına taş bağlayıp 'uç' demişler gibi. Kanatlarım var ama yük çok ağır..