"Peki, neyin normal olduğuna kim karar veriyor." diye atıldı Eric. "Ayrıca normal olan neden iyi olmak zorunda? Normal her zaman iyi değildir. Bir zamanlar kölelik normaldi. O zaman köleler kaçmak istediğinde psikologlar onları kalmaya mı ikna edecekti?"

Öyle sanıyordum ki, başka bir yaşam gerekliydi bana.
İleride yaşanacak ya da geçmişte yaşanmış."

Birde kendi kendime konuşmam var , ben asıl ordayım işte.

Ve biliyor musun ki, seni sevdiysem, Bütün ruhların yaratıldığı ve henüz cesetlerin biçilmediği o mecliste, Senin yanında yer almış olduğumu hatıramda taşıyor olduğumdandır bu. Bunca kolay terk ediyorsam varlığımı senin varlığına O şimşek parıltısı anın anısını göz bebeklerimde sakladığımdandır.
Kalır gibi gidişlerini izledim önce, sonra gider gibi kalışlarını.

sarılmayı sadece fiziksel olarak algılayanlara çok kızgınım.
bir sese sarılmak,
bir gülüşe sarılmak da var.
ve oraya düğüm olmak dahil.

Herkesle iyi geçinmek için hava gibi olmak lazım; renksiz, vücutsuz...

Benim fikirlerim, değerlerim var.
İnandığım şeyler, sevmediğim şeyler var."

Kırgınım dedi
Kırgınlığından öptüm…’

Bazı insanlar sana güzelliğini gösterir ya, sen onların yarasına da bak arada bir.
Güzel insanların yarası da güzel olur.

Doğru olanı yapmak zorunda değilim mutluysam benim için bitmiştir.

Ne yaptığını değiştirebilirsin ama ne istediğini değiştiremezsin.

Bir ülke karanlıktır, bir sokağı sönükse.

Yalnız değilim, tek başımayım. İkisi aynı şey değil, siz ayırt edemiyorsunuz.

Mükemmeliyete değil kusurların güzelliğine inanan biriyim. Dağınık saçlara, asimetrik yüzlere, özensiz kıyafetlere, morluklara, kesiklere,
çiziklere ve parça bütün ilişkisi olmayan her şeye.
İnsanı özel kılan, diğerlerinden ayıran ve şahsa münhasır olan her kusura aşığım.”

Koşmaya başlarsan kaldırımdaki herkes yol verir sana, onları ezmenden korkarlar ve
sen o kaldırımda yürüyenlerden biri değilsindir artık.

Bazen cok aydinlik olurum ..
Bazen de cok karanlik ..

Neden bu kadar gülerken bile, ACI cekiyorsun diye soruyorlar ..
Neden bu kadar duygusalsin ..
Neden bu kadar KARISIK`sin ..

Her duyguyu yasamak güzeldir..

Aglamak da gülmek kadar güzel olabiliyor bazen..

Mutlulugu hissedirsin ya hani her hücrenin tanesinde..

Bazen aciyi da hissetmek gerekir..



“Çünkü ancak kendimi mahvederek ruhumun gerçek gücünü keşfedebilirim.”

bu böyle .. !

Bir süre sonra, insanlar pekde umrunda olmamaya başlıyor.
Kimin ne düşündüğünü ne yaptığını umursamıyorsun bile, yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun artık.

Gözyaşını kendi ellerinle silmeyi, ve derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit, birdaha kimseye ihtiyacında olmuyor.Siz buna yanlızlık diyorsunuz, ben ise huzur.

Eğer hala yüreğinizde bir ağrı hissediyorsanız, değerini bilin.
Sezen dinleyin, Ahmet dinleyin, sigara yakın, dolsun gözleriniz, silmeyin..

Unutmayı düşünmeyin bile, sarılın acılarınıza.

Gün gelir, sığınacak bir acınız bile kalmaz.

Sevgi emeksiz olmaz. Bazen bitti dediğin anda başlar her şey. Çabalamadan varamazsın, çiçeğe su vermezsen açmaz. Yani demem o ki, bir insanın kahrını çekmekte ve bir insanı kusurlarıyla sevmekte sevdaya dahil. Sevince güzelleşir, filiz verir her şey.

Alkol ve sigara sağlığa zararlı, ama siz en çok insanlardan uzak durun.

Yolu doğru olanın yükü ağır olurmuş.

Birkaç dakika öncesine kadar balkonda kilime uzanmış gökyüzüne bakıyordum.Hiçbir şey düşünmeden.Gökyüzünün çok az bir kısmını görebildiğim için zoraki bir iki yıldız görebildim.Yanıp sönüyordu ışıkları.Ve sonra gökyüzüne baktıkça daha çok yıldızın bana ışık gönderdiğini,konuşmak istediğini,gülümsediğini hissettim.Bu hayaller alemindeki dalış ta ki balkon kapısının bana hafiften dokunmasıyla son buldu.

Biz küçükken çok büyüktük. Mesela kollarımızı bir açardık, dünyayı kucaklardık. Güzeldik biz küçükken. «Nazım Hikmet»

Şu anki renklerinden hiç pişmanlık duymayan,
siyah beyaz bir kızım ben...
Eski şarkıları, masalları, atları, kelebekleri
ve yağmuru çok ama çok seven..

Sus Olric! Düşünüyorum.
- Düşünmek ne haddinize efendimiz?
– Descartes düşündükçe var oluyordu Olric.
- Descartes düşündükçe var olur, siz düşündükçe yok olursunuz efendimiz.

Aptal değiliz, şevkate açız... Bir yudum sevgiye kanacak kadar susuz... Çünkü dünya üzerinde hala iyi insanlar olduğuna inanacak kadar çocuk kalbimiz... Belki de bu yüzden her seferinde dizlerimiz kanayarak kendimize dönüşümüz.

Eylül yeniden başlamaktır
yeniden şiire ve aşka.
anlamaktır bülbülün sözünü,
silkinip sarı hüzünden
Yeniden sarmak hayatı ve
hissetmek yeniden doğanın ne büyük bir armağan olduğunu, usuldan fısıldayan nefesiyle.
Vakit çalmadan kasımın aralığın kapısını.
Beyazın, ayazın hüznüyle esmeden rüzgar
sarmak yarin yanık tenini son defa.
Eylül bir kuru hazan,
bir sarı hüzün,
bir zarafet ki kırılgan.
Karşında durur gecikmişlik duygusuyla,
Acele ediş, yaşanmamış aşklara
ve
İnce bir kederdi vedaya gelen son göçmen kuşlara....

başkaları gibi değildim çocukluktan beri,
görmedim başkalarının gördüğü gibi,
ortak bir pınardan almadım tutkularımı,
aynı kaynaktan almadım kederimi.
uyandıramadım yüreğimi sevince aynı seste "ve sevdiğim her şeyi yalnız sevdim.. "

Yıldızlar için ne derler biliyor musun?"
+"Ne derler?"
-"Bazıları şiddetli yanarmış ama hemen söner miş, bunlar kısa ömürlüymüş."
"Diğerleri az ağır ağır yanarmış. Bunlar daha az parlakmış ama ışıkları binlerce yıl sürermiş."
Biz her ikisininde birleşimiyiz.

açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvalanmış
içimde keder
uzak bir telefonda ağlayan
yağmurlu genç kadın

rüzgâr
uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor
dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerinde vücudumun
ağır yanık sızıları
bir yerlere yıldırım düşüyorum
ayrılığımızı hissettiğim an
demirler eriyor hırsımdan

ay ışığına batmış
karabiber ağaçları
gümüş tozu
gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar
yaseminler unutulmuş
tedirgin gülümser
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
çünkü ayrılık da sevdâya dahil
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
her an ötekisiyle birlikte
herşey onunla ilgili

telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar
gittikçe genişleyen
yakılmış ot kokusu
yıldızlar inanılmayacak bir irilikte
yansımalar tutmuş bütün sâhili
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil
çünkü ayrılık da sevdâya dahil
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili

yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
eflatuna çalar puslu lacivert
bir sis kuşattı ormanı
karanlık çöktü denize
yalnızlık
çakmak taşı gibi sert
elmas gibi keskin
ne yanına dönsen bir yerin kesilir
fena kan kaybedersin
kapını bir çalan olmadı mı hele
elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuğu boynu
parmakları uzun ve ince
sımsıcak bakışları suç ortağı
kaçamak gülüşleri gizlice
yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu
ölü bir gezegenin
soğuk tenhalığına
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaşılacak
suç ortağı bir sevgiliyle

sanmıştık ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki
tek kişilik bir yalnızlığa bile
rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp
kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen
-sanki ateşten bir tebessüm-
zehir zemberek aşkımız



Attila İlhan

“Etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz! Gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğunu bilmiyoruz bile! Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız.”

| Dostoyevski

Benden sevgili olmuyo, ben kanka olmak için yaratılmışım🤣

Şöyle bir sey okudum: "Birini hiçbir zaman affedemeyeceğini anladığında ondan vazgeçersin. Birini ondan vazgeçemeyeceğini anladığında affedersin" Buz gibi bir haklılık bu.

Eskiden birilerine zaman ayırıp, “bak sen böyle düşünüyorsun ama gerçeği böyle” diyordum. Göremediğini göstermeye çalışıyordum. O kadar boş bir çabaymış ki. İnsan gerçeği sadece işine göre algılama kapasitesine sahip. İnsanlara kendi yalanlarıyla mutluluklar.

Seni seviyorum ama aynı zamanda seni hayattan bezdirmeyi de seviyorum huyum bu.;dans

Bakış açısı önemli bence

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Evet önemli kimimiz siyahin içinde beyazi görür kimide beyazin icindeki siyahi karikatür bunu anlatmış ;khv

[emoji2960][Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Yollarıma dikenler dikmeyin. Belki yarın yalın ayak gelmek zorunda kalırsınız.

Oğuz Atay’ın dediği gibi: "Anlamıyorlar, nazlanıyorum sanıyorlar. Oysa hiçbir şey istemiyor içim."

"Burası dünya nereye varsan, varamadığın yerdesin."

Güvenmek bizim salaklığımız olabilir ama o güveni kırmak tamamen sizin karaktersizliğiniz.