Sevdiğim biriyle saatlerce konuşabilirim ama sevemediğim biri olunca ağzımı bıçak açmıyor.
Nazım Hikmet`in dediği gibi:
"Konuşmayı severim fakat herkesle değil."

Sabahattin Ali çok güzel özetlemiş;
Uğruna birşeyler yaptığınız için pişman etmeyecek insanlar için çabalayın, sizin verdiğiniz bütün emekleri görmezden gelen insanlar için değil.
Çünkü bir şeye boşa emek verdiğinin farkına varmak kadar kırıcı birşey yok hayatta.

Değer verdiğim biriyse onun için sonuna kadar çabalıyorum, hatalarını görmezden geliyorum, sabrediyorum hep yanında oluyorum ama bir an geliyor değmediğini gördüğüm anda herşey bitiyor. İçim soğuyor buz gibi oluyorum, o noktadan sonra dönüşü de olmuyor.

Ailesinden iyi terbiye almış veyahut da kendini yetiştirmiş insan gibisi yok. Ne iş yaparsa yapsın, eğitimi ne olursa olsun, oturuşuyla, kalkışıyla, konuşmasıyla, olaylara tepkisiyle kalitesini her türlü belli ediyor.

Asla seni 2 defadan fazla üzen birisine güvenme. İlk seferinde bu senin için bir uyarıydı. İkincisi ise bir dersti ve bundan daha fazlası saygısızlıktır. Size gerçekten değer veren insanları ayırt edin.