"Kim olduğunuz, nasıl olduğunuz kimsenin umurunda değil sadece insanlar sizinle zaman geçiriyor ve gidiyorlar, herkesin gidebileceğini kabul ettiğimden beri kimse beni şaşırtmıyor. sadece o dönem hayatımda olmak zorundaydı oldu ve gitti diye düşünüyorum. gerisi gereksiz baş ağrısı"

Bazı acılar sessizdir..

Güzel konuşmak, düşünmek, halden anlamak, sevmek, düşeni kaldırmak, ağlayanı güldürmek, sarılmak hep bedava biliyor musunuz?

Defalarca düşünüp öyle hareket ettiğin şeyler için artık yormuyorsun kendini. Çünkü ya soğudun ya da soğutmuşlardır seni. Yaşam alanın da değişiyor haliyle. Vurdumduymazlığın zirvesi ve anlamsız bir boşluğun içinde yaşıyorsun, bana dokunmayan yılan istediği kadar yaşasın diyerek.

Bazı şeyleri bir bardağı havada bırakıp yere düşmesini izler gibi bırakıyorum. Bahaneler sebepler, arkası boş açıklamalar ve içten bile olmayan o gecistirmeli özürlere kulak asmadan birden pat diye. Çünkü dinlersem inanıyorum. Çünkü ben inandığım için böylesiniz.

Anlatamadığı şeyler ağlatır insanı.

Bir kış sabretmissin de tam çiçek acacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat...

Bıraktığında sana acı verecek kadar hiçbir şeyi sahiplenme.

Çok şey dağıldı. Aklımda, hayatımda, kalbimde, hatta hayallerimde, umutlarımda, sevinçlerimde... Baktım toplanacak gibi değil bıraktım öylece. Dağınıklığa alışmak, düzeltmeye uğraşmaktan daha kolaydır belki de. Son bir çaba diye diye gücü de tükeniyor insanın kendi de.

Hiç kimseye ihtiyacın yokmuş gibi davranıyorsun çünkü kimsen yok. Öyle davranıyorsun çünkü eksiğini inkar etmek, kabul etmekten kolaydır.