![]() |
| | #1 |
| Bazen bir şarkı, bir koku ya da bir sokak köşesiyle geçmiş karşına dikilir. Kalbin bir anlığına eski bir ritme döner, işte o anda anlarsın: hala özlüyorsun. Özlemek, sessiz bir yangın gibidir — dışarıdan belli olmaz ama içten içe yakar. Unutmak mı? O da başka bir yara aslında. Çünkü unutmak, birini değil, kendinin bir parçasını silmek gibidir. Birlikte gülüşlerin, küçük anıların, hatta yaşadığın duygular bile yavaş yavaş solup gider. Ve bir gün fark edersin: Artık acıtmıyor, ama bu iyi bir şey midir, emin olamazsın. Belki de asıl mesele, ne özlemin acısı ne de unutmanın boşluğudur. Belki de mesele, yaşadığın her şeyin sende bıraktığı izi kabullenebilmektir. Sonuçta özlemek kalpten gelir, unutmak zamandan. Ve ikisi de insana yaşadığını hatırlatır. 👍 6
________________ {~~ Sevda yüreğe değdi, Yüreğim seni sevdi ~~} | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |