covid salgini ve pandemi döneminin en önemli sorunlarindan birisi de geride bıraktığı ruhsal enkaz. yetiskinlerde depresyon ve kaygi bozuklugu, cocuklarda/ergenlerde ise teknoloji bagimliligi tamamen hayatimiza yerlesti. bunu yadirgayamayız saniyorum. çünkü pandemi döneminde sosyallesilen, birbirimizle iletişim kurulan tek yer sanal yani teknolojik mekanlar oldu. dolayısıyla da dopamin yüklemesini ekranlardan yaptık, yapıyoruz hala. ruhen dağıldık ve birbirimize yabancılaştık.

aslinda çoğumuzun dogru teknolojiyi kullanmayi öğrenmemiz lazim. bu da ekranlarda iken iyiyi ve kötüyü ayirt etmekten, yaşadığımız şeylerden ders çıkarmaktan geçiyor. çünkü beyinlerimiz her zaman değişimden sakinmaya ve korkmaya programlandigi için yenilige kapaliyiz. bildigimiz şey bize güvenli gelir her zaman. ama beyin gelişimi hiç durmaz. çevresel faktörlerden etkilenir ve bulunduğumuz koşullara göre şekillenmemiz
hayatımız boyunca da devam eder. bu bakimdan hayata daha güçlü devam edebilmek için bir miktar dönüp kendimize bakma zamani.

vesselam alain de botton un da dediği gibi; gerçek sevgi, sevdiginin yaninda telefonuna bakma arzusu duymamak olmalidir.

-Güz