Ne benim kadar sevebilirsin,ne benim kadar özleyebilirsin ne de benim kadar dürüst,içten,yalın olabilirsin ! Senin hiç burnunun direği sızladı mı birini düşünürken ? Saatlerce ağlayıp,dua ettin mi? Sanmıyorum,sen sevgi nedir bilmiyorsun…Sen daha ne istediğini bile bilmiyorsun..Sen hiç mert bir sekilde bir kadının karşısına geçip ‘’Seni Seviyorum’’ diyebildin mi ya da özlediğini ? Sanmıyorum sen asla bir kadının ellerini tutamazsın. Tutmuş gibi yapıp tekme atarsın ancak! Tanıdım seni boşver,hata benim seni sevdiğim,için. Sana güvendiğim için ve seni yanlış tanıdığım için kendimden özür diliyorum…Senden de özür diliyorum ama sevdiğim için değil, senin için seni bunaltarak mücadele ettiğim için…İdolümdün bir zamanlar,sevdiğimdin. Şu an sadece gönül yaramsın,unutmak istediğimsin,geçmişsin,hayal kırıklığımsın benim…Bir daha sakın tutamayacağın sözler verme kimseye oldu mu?Sana kıyamıyorum hala çünkü insan gerçekten benim kadar sevdimi her ne olursa olsun sevdiği için kendi mutluluğundan vazgeçer. Ben sen hep mutlu ol diye kendi mutluluğumdan vazgeçtim ve hep beddua etmem gerekirken,sen hep hak etmişken senin için hep dua ettim. Bundan sonra da hep dualarımda olacaksın ama artık asla sana güvenemem.O kadar çok baharlarımı kışa çevirdin ki ve o kadar hala hangi bedeli ödediğimi dahi bilmiyorsun. Ama bu bedeli bana ödettirdin ya sana asla,istesen bile artık geri dönmeyeceğim. Kalbim ağlasa da özlesem de, sevsem de artık yoksun benim için… Elveda şiir gözlüm,ben istemedim böyle olmasını. Ben istemedim sensiz kalmayı. Sen bunu tercih ettin,ben de sana yol verdim. İstediğin buydu çünkü. Bütün kadınları aynı anda elde etmek isterken beni tamamen kaybettin ama umurunda bile değil biliyorum. Sağlık olsun diyeceğim de neyse öyle işte. Tek hatam seni gerçekten sevmekti. Bu da elimde değildi. Bedelini ödedim,ağır oldu. Artık yokum, işte!


Alıntı …