Annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım. Annemin gündüzleri yüzü gülmüyor, Her gece ağlıyordu. Saçlarımı okşuyor, gözlerime bakıyor. Kadersizim diyordu, Kadersizim kızım, Bahtı karalım benim. Ama ne kadar sorsam da niye ağladığını söylemiyordu. Daha küçüksün yavrum, Büyüyünce anlayacaksın.

Babama koşuyordum, Babam mutfakta sigara içiyor, Hadi salona git kızım duman seni hasta eder diyordu. Sen niye içiyorsun o zaman baba Sigara senin sağlığına da zararlı değil mi yani, Yorgun gözleriyle Öyle ya doğru söylüyorsun kızım deyip gülümsüyordu. Dudak kıvrımlarında kaybolan sanki yaralı bir gülümsemeydi Acı bir gülümseme

Oysa benim babam böyle gülümsemezdi. Gözlerime acı acı bakıp, Hadi sen salona geç demezdi. Hem nedense son zamanlarda babam çok öksürüyor, Annemde çok ağlıyordu. Annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım. Ne çizgi filmleri seviyordum artık ne Barbie bebekleri babamın yüzü gülmüyor, annem hep ağlıyordu.

Beş buçuk yaşındaydım. Üstelik günler hiç geçmiyordu. Herkes daha küçüksün derken altı yaşım bir türlü gelmiyordu. Sabahları erken kalkıyorduk, Annem beni komşuya bırakıyor Babamla yan yana yürüyüp kayboluyorlardı sokağın öbür başında. Oysa annem çalışmıyordu, Babamda erkenden niye nereye gider söylemiyordu. Pencerenin önünde dönüşlerini bekliyor, Geldiklerini uzaktan taa uzaktan görünce Dünyalar benim oluyordu.

Sonra yaz geldi, Doğum günüme iki gün kalmıştı. Herkes ne istersin diyordu. Ben susuyordum. İçimden hiçbir şey istemek gelmiyordu. Sonra sonra ne olduysa o gece oldu. O gece annemin sessiz hıçkırıkları depreme dönüştü sanki, Ben odamdan çıkarken içerden sesler geliyordu. Hem ev ne çok kalabalıktı, Halamlar ağlıyor, büyük annem ağıt yakıyordu. Dedem kuran okuyor, Komşular beni tutuyordu. Nedense bir an gözlerim babamı aradı, Ama ev evimiz çok kalabalıktı, Sanki babam bu kalabalıkta kayıptı.

Ben” baba dedim, baba, babam”. Annem yavrum dedi sarıldı boynuma, Sanki yıllardır görmemiş gibi, Haykırdı sonra kızım iki gözüm. ”Babama ne oldu” dedim. Yine cevap vermek yerine ”kadersizim bahtı karalım benim” . ”Anne babam” dedim, ”babam, babam”. Bende ağlamaya başladım, ”Baban artık yok dedi, baban artık yok”. ”Baban öldü baban öldü yavrum, Baban artık hiç öksürmeyecek”. ”Anne öldü ne demek, Ölüm ne demek, Ölüm nasıl bir şey”. ende deli gibi ağlıyordum. Bir kıyametin ucundaydım anlıyordum. ”Yani artık baban geceleri rahat uyacak” dedi. Sonra bayıldı..

-”Ben öleydim yavrum” dedi büyük annem, ”ben öleydim”. Ölmüş babamın yorganına sarıldı. Babamın yüzünü zorla gösterdiler. Koştum sarıldım boynuna, ”Baba uyan!” dedim. ”Baba ne olur uyan, Uyan baba ben sensiz ne yaparım, Uyanda gülme istersen bana. Hem, kime sokulurum akşam olunca, Baba uyan yarın doğum günüm benim. Baba, baba altı yaşıma giriyorum uyan. Hiçbir şey istemem söz, Gürültü yapmam, seni hiç üzmem Söz baba, Baba söz, Hadi bir gün daha dayan Baba aç gözlerini hadi uyan Uyan baba, baba uyan”….

Babamı doğum günümde toprağa verdik. Doğum günümü öyle kutladı babam, Sigarasıyla çakmağı hala bende durur O beni babamdan, babamı bende ayıran, Her doğum günümde beni hala hıçkırıklara boğan, Küçücük dünyama kıyamet olup yağan Baba, baba neredesin?, Neredesiniz babalar.. Babalar uyanın uyanın babalar.. Bu sigara dumanında yetim büyümesin artık, Başka şehirlerde başka çocuklar…