IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

/ Sessizlik Varlık /

Bazen öyle anlar oluyor ki var olmakla yok olmak arasında incecik bir çizgide yürüyormuşum gibi

hissediyorum. Ne tam anlamıyla buradayım ne de tamamen gitmişim. Arada bir yerdeyim. Ne varım

ne yokum.

Dışarıdan bakan biri sıradan bir gün geçiriyormuşum gibi düşünebilir: Kalkmışım işlerimi

yapmışım insanlarla konuşmuşum belki gülümsemişim. Ama içimde bir yerde kimsenin göremediği bir

sessizlik var. Derin karanlık ve zaman zaman boğucu bir sessizlik.

Sanki içimde bir ben daha var. Eskiden konuşan hisseden hayal kuran bir ben. Şimdi ise susmuş.

Bir kenara çekilmiş ve sadece izliyor. Belki kırılmış belki yorulmuş. Belki de anlam aramaktan

vazgeçmiş.

Bazı sabahlar uyanıyorum ve kendime şunu soruyorum: "Bugün neye uyanıyorum?" Bazen cevabım

olmuyor. Çünkü anlam dediğimiz şey günün telaşı içinde ezilip gidiyor. Çok düşünmekten çok

hissetmekten yorgun düşüyorum. Duygularım sanki bulanık bir camın ardından geliyor. Net değil

. Keskin değil. Uzak...

Kendime yabancılaştığım anlar çoğaldı. Kalabalıklar içinde yok gibi hissettiğim oluyor. Bir

yerde oturuyorum mesela insanlar konuşuyor gülüyor bir şeyler anlatıyor… Ben ise sadece

izliyorum. Varlığımın oraya ait olmadığını hissediyorum. Sanki sesim olsa da bir yankısı yok.

Yüzüm olsa da bir anlamı yok. Ve yine dönüp duruyorum aynı cümlede: Ne varım ne yokum.

Ama belki de bu bir bitiş değil. Belki bir ara duraktır bu. İnsan bazen düşer. Bazen içine

çekilir. Bazen sessizleşir. Bu sessizlik tükenmişlikten değil de belki de yeniden başlamak

içindir. Bilemem. Ama içimden bir ses her şeye rağmen hâlâ burada olduğumu fısıldıyor.

Sessizim evet… ama buradayım.

Belki de “sessiz bir varlık” olmak bazen en gerçek hâlimizdir. Kalabalıkların gürültüsünde bile

iç sesi duyabilen susarak da varlığını hissedebilen biri olmak… Kulağa zayıf gibi geliyor ama

aslında çok güçlü bir direnme şekli bu.

Şimdilik sadece yazıyorum. Çünkü kelimeler bazen insana kendini yeniden hatırlatır. Yazarken

biraz daha kendime yaklaşıyorum. Sessizce usulca…

Ve belki bir gün bu sessiz varlık yeniden sesini bulur.

YaĞMuRsohbet.com Keyf alan Eşlik eden Herkese tşkler saygılar sunarım HiKaye