Kimseye acınızı anlatmayın,
Anlattığınız kadar hatırlarsınız.
Susun! Susun ki yaranız kendiliğinden kabuk bağlasın.
Ne kadar kurcalarsanız, o kadar kanar yoksa yaranız.
Kimsenin yanında ağlamayın.
Kendinizi güçsüz kılmayın,
Acırlar, üsten bakarlar,
Neden ne için ağladığınızı bilseler de,
Neden ne için ağladığınızı anlayamazlar.
Gönderin!
İçinize hüzün düşüren herkesi,
Kendi payınızdan mutluluk vererek yollayın.
Yoksa hüznü yaşamaktan fırsatınız kalmaz mutluluğa.
Yalnız kalmaktan korkmayın,
Yalnız kalın.
Allah olduktan sonra yüreğinizde,
Kimseler olmasın, olsun.
Varsın olmasın,
Varsın bilmesin kimse yalnızlığınızdaki kalabalığı,
Varsın anlamasın,
Varsın gelmesin gelmek istemeyen,
Bölüşmek için yalnızlığı.
Rabbin yeter yalnızlığına fazlasıyla.
Sevin!
Önce kendinizi sevin,
Çocukluğunuzdan kalma yara izlerini sevin,
Duruyorsa hala,
Küçükken kırdığınız için dayak yediğiniz bir oyuncağı,
Ya da en çok canınız yandığında ki acınızı sevin.
Ama bir şey sevin.
Sevin ki sevinin,
Sevin ki mutluluk usul usul düşsün yüreğe,
Sevin ki acı denilen illet eğilsin mutluluğunuzun önünde.
Yaşayın! Ne varsa yaşamak istediğiniz.
Umut edin ve yitirmeyin umudunuzu.
Peşkeş çekmeyin bir anlık mutluluklara.
Hayaller kurun,
Bırakın akışına hayatı,
Gerçek olmasa da hayaller, kaybetmezsiniz.
Ve çocuk olun.
Yüzündeki çizgilere inat,
Çocuk olun,
Karşı koyamadığınız zamana inat.
Çocuk olun,
Kaybettiğiniz her şeyinizi umursamazcasına.
Çünkü:
Hayatı yenemeseniz de,
Yenilmezsiniz hiç değilse.


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]