|
|
24 Mayıs 2025, 11:37
| #1 |
  |  Masumların Sessiz Çığlığı Bazı çığlıklar vardır, sesini kimse duymaz. O çığlıklar, dört duvar arasında yankılanır; beton duvarlar dinler, demir parmaklıklar hisseder ama dışarısı hep sağırdır. Haksız yere birinin özgürlüğü alınırken aslında sadece bir beden değil, bir hayat da içeri atılır. Ve bunu kimse bilmez… bilmek istemez belki de. Ben bazen düşünüyorum, gerçekten adalet herkes için mi? Ya bir gün bir hata, bir iftira, ya da sadece yanlış bir an, bir insanın tüm hayatını çalabiliyorsa… O zaman neye güveneceğiz? Haksız yere yatan masum bir insanın sabahı başka doğar, gecesi başka biter. Çünkü orada, zaman sadece takvimden eksilmez, insanın içinden de bir şeyler eksilir. Ama yine de içerideki bazı yürekler, dışarıdaki binlerce insandan daha güçlüdür. Her gün yeniden doğar gibi, sabrederler, susarlar, beklerler… Belki bir gün gerçek duyulur, belki bir gün adalet geç de olsa gelir diye. Onların duaları sessizdir ama derindir. Gözyaşları görünmez ama iz bırakır. Kimsenin bilmediği bir şey daha var; Cezaevi sadece suçlularla dolu değil. Orada umutla, vicdanla, sevgiyle yaşayan, masumiyetini kaybetmemiş yürekler de var. Onlar içerideyken bile insan kalmayı başaranlar. İşte gerçek güç budur. Gerçek adalet de belki bir gün, bu çığlıkları duyan bir kalpte filizlenir. 👍 1 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde