![]() |
| | #1 |
| Bayramlar güzeldir. Evler kalabalıklaşır, sofralar bereketlenir, çocukların neşesi duvarlara çarpar. Uzun zamandır görüşmeyenler bir araya gelir, sarılmalar uzar, gönüller yumuşar. Ama tüm bu güzelliklerin içinde bir eksik varsa, her şey biraz daha sessiz gelir insana. Bayram tam olmaz. "Yarım kalır." O eksiklik bazen bir boş sandalye olur sofrada, bazen de sessiz kalan bir telefon. Kalabalık içinde bile göz, hep o eksik yüzde dolaşır. Onun sevdiği şarkılar çalmaz mesela, ya da çalarsa boğazında düğüm olur. İnsan gülmek ister, neşeye ortak olmak ister ama kalbinin bir köşesi hep dalgındır. Çünkü bayram, paylaştıkça güzeldir, ve paylaşamadığın bir sevgi varsa, eksiklik tam orada hissedilir. Bir tabak fazla gelir, bir çay eksik demlenir. Kapı çalınca bir an umutlanırsın, belki gelen odur diye… Ama değildi. Çünkü bazen yollar uzaktır, bazen mesafeler sonsuz. Ve insan, en çok bayramlarda özler sevdiğini. Çünkü herkes oradadır ama biri yoktur. Ama eksik olan sadece fiziksel bir yokluk değildir. Kalbinde bir yer bomboş kalmışsa, onu kimse dolduramaz. Herkes gülerken senin aklında anılar dolaşır. O anılar da oturur sofraya, seninle birlikte yer, seninle birlikte susar. Ve zamanla anlarsın… Eksiklerimizle de yaşanır bayramlar. Çünkü sevgi sadece varlıkla değil, yoklukta da kendini gösterir. Anmak, hatırlamak, içten içe hissetmek… Bunlar da birer bayramdır aslında, kalpte kutlanan. Evet, eksik yanımız bayramda daha çok sızlar… Ama o sızı, sevginin unutulmadığının kanıtıdır. Bu yüzden içimiz biraz buruk olsa da, bayramı yaşarız. Çünkü sevdiklerimiz hep bizimledir. Bazıları yanımızda, bazıları yüreğimizde. 👍 1 | |
| |
| | #2 |
| Kaleminize sağlık. Malesef öyle olacak hep. 👍 1 | |
| |
| | #3 |
| Tsk Ederim. 👍 1 | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |