IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

Bazen durup geriye bakmak gerek. Koşturmacaların, telaşların arasında unuttuğumuz o sessiz köşeye dönmek... Harcanmış yıllarını seyretmek usulca; ne bir öfkeyle, ne bir pişmanlıkla, sadece anlayarak. Çünkü her geçen yıl, her sustuğun an, her yalnız kaldığın gece seni bugünkü haline getirdi. Eksik sandığın şeyler belki de seni tamamlayan parçalardı.

Harcanmış demek kolay. Ama gerçekten harcanmış mıydı o yıllar? Yoksa bir şeyleri öğrenmenin, anlamanın, sabretmenin bedeli miydi? Her şeyin yoluna girmediği, kimsenin seni tam anlamadığı o zamanlar... Belki de en gerçek sendin o anlarda. Kimse görmedi diye, anlamadı diye değersiz değil. Sen yaşadın, hissettin, taşıdın. İşte bu bile bir varoluşun sessiz zaferi.

Zamanın bir terazisi yok. Ne çok gülümsediğin anlar ne kadar doluysa, sessizce ağladığın geceler de o kadar gerçek. Ve şimdi, bugün, olduğun yerde durup o yıllara bakıyorsan eğer, büyümüşsün demektir. İçindeki kırgın çocuğa sarılacak kadar büyümüş… Her şeyden geçip hâlâ sevgiyle bakabiliyorsan, kaybetmemişsin demektir.

O yüzden, harcanmış yıllarını seyret usulca. İçinde bir burukluk varsa, olsun. Bu da senin parçan. Her parçanla güzelsin.