Starbucks'ta sıra beklerken gelen "nekadar da zengin ve elitim aman yarabbim resmen sıradayım ve param var!!" Hissi vardır. kagit bardak ile verilen kahve oturacak yer ararken soğuyunca genelde geçer o his. Buz gibi kahveniz elinizde, buz gibi görgüsüzlugunuz ile yuzlesirken bulursunuz kendinizi.

Aynı hissi uçak merdivenlerinden çıkarken de hissedersiniz. o merdivenleri çıkarken tek tek rüzgar yüzünüze vururken kulaginizda uçağın motor sesi ile zengin ve önemli birisiniz gibi gelir. Ama iç hatlar uçağında 'ne alırsınız?'diye soran hostese, çaya on lira vermemek için "yok ben bir şey almayim"diye gözlerinizi kacirdiginiz zaman geçer yine o his.

Arkadaşın biri bu hissi iPhone telefonunu kilifsiz kullandigi zaman hissettiğini söylemişti. Bizlerin cizilse üç gün ulusal yas ilan edilmesini beklediğimiz alete o "iPhone ne ya kirilirsa yine alırım!"yiğitliği ile meydan okuyordu. Gerci aldığı telefon 58845 taksitliydi ve her taksit zamanında "ne kadar zengin ve umursamazim bebişim" hissi gidiyordu ama olsun.

Birde konuşurken "almak"yerine "aldırmak" "yapmak"yerine "yaptırmak" fiilerini kullandığınız zaman gelir o his. yani salçalı makarnayı yapmak ile karidesli makarna yaptırmak aynı şey mi? Basit bir salatayı bile yag-tuz-limon ile yersen fakir, içine ton balığı katarsan zengin hissedersin böyledir bu yeni düzende. Tarlada yanan ile denizde yanan bir mi allasen?

Kendini değerli hissetmek çok önemli şey bunu kimse inkar edemez. Bu konuda herkes hemfikir

Ama değerin para ile ölçüldüğü ve metalastirildigi bir zaman dilimine dogumumuz denk gelince , ister istemez değerli hissedebilmek eşittir çok para harcamak ile eşanlamli oldu.

3000 liralık koltuk takımı alınca değerli ,5000 liralık alınca daha değerli 10000 liralık alınca prenses han hazretleri hissetmemiz hep bundan. Rakam yükseldikçe kendimizi daha iyi değerli hissediyoruz. Rakam düştükçe de ha Allah'ın belası ha biz!

Adidas ve diğer marka ayakkabı şirketleri de bunun farkında. İsmini hatirlamadigim ve Google 'a sormaya erindigim aşırı yetkili bir abi:"fiyatlar ile alakalı bir sıkıntımız yok fiyatını ne koyarsak koyalım satilacagindan eminiz"demişti bir ekonomi dergisinde.

Sanki birileri kukla iplerinin kancalarini beyin nöronlarimizin arasına tutturmuş da ne tarafa gitmemizi istiyorlarsa o tarafa sürükleniyoruz gibi değil mi ya?

Coca cola deyince ramazan, derin dondurucu deyince kurban bayramı gelmesi de hep kanca ile çektikleri yere gitme egilimimizden.

E biz ne yapalım o zaman?

Valla ben sütlaç yapacağım birazdan. belki bir çılgınlık yapar üzerine ceviz bile koyar kendimi prenses han hazretleri hissedebilirim. sizde ne yaparsanız yapın.

-alıntı yazı/soru-