Biz hep, cadı annesinden korktuğu için kuleden aşağı inmeyen Rapunzel'i okuduk. Hep ikiz kardeşleri ve üvey annesinden korkup, baloya gitmeyen Külkedisi Sindirella'yı okuduk. Birisi 100 yıl uyudu mesela, birisi zehirli elma gönderdi, bayılttı.

Bunlar hep masal klasikleri. Kadınlar kadınlara düşman. Gerek kötü cadı, gerek üvey anne, gerek üvey kardeş. Hepimiz kadınız ama yine de birbirimize düşmanız, neden?

Bu prensesler hep kurtarılmak için bir prensi beklerler. Masal klasiğidir, kadınlar çabuk inanır.

Bende çabuk inanmak istiyorum. Bana "Seni seviyorum" diyen herkese inanmak istiyorum. Sürekli "Kadınları anlamıyoruz," demeyin beyler. Biz inanmak istiyoruz. Çok zor değil sanırım.

Biz çoğunlukla mağduruz. Erkekler hep kahraman. Yıllarca zavallı Rapunzel kulede hapis kaldı. Saçlarını kule penceresine bağlayıp aşağıya inebilirdi. Ama o zavallı olmayı tercih etti. Kurtarılmak için bir erkeği bekledi. Prens de, masalın bitmesine 3 dakika kala geldi, prensesi kurtardı ve gönlümüzün en değerli yerine konuverdi.

Bu masallardaki prensesler de, "Prens olsun da çamurdan olsun," mantığını yürütürler. Pamuk Prenses uyudu, uyandırılmayı bekledi. Çünkü prenses olmak bunu gerektirir. Prenses olmak kurtarılmayı gerektirir. Prenseslerin yardıma ihtiyaçları vardır.

Pamuk Prenses, ormanda uyuyan bir kızı hemen öpen sapık prense, "Beynin çok hoş. Peruk mu?" demez. O prenses çünkü. Ama onu erkek cadı öpse? Kıyamet kopardı.

-alıntıdır-