Bak !
Gün bitiyor.
Ufkun penceresini örüyor mekik.
Bir içtima dengi,
Saf saf olmuş bütün mazi
Etrafımda dönüyor.
Unutmadılar beni.

Ne sevgiden nasibimi aldım,
Ne de aşktan payıma düşeni.
Bir sürü kuş yavrusuydu düşlerim,
Uçma çırpınışları içinde.
Günü güne yamadım,
Umarsızca yaşadım.
Çok da neşeliydim üstelik,
İçime akardı gözyaşlarım.

Bahtıma düşen
Bir şarkı gibi,
Başladı ve bitti.
Yazık,
Bir anlamı da olmadı.
Bazen bir meltem gibi
Serin ve huzurlu,
Bazen aratmadı fırtınaları,
Kulaklarımda çınladı durdu.
Anlamadı yüreğimi...
Anlamadı,
Anlatamadı.

Odamı basan
Akşamın ağırlığı gibi
Son nokta düştü gözlerime,
İçimden geçen ya da
Ömrümün geçtiği yolların
Karanlığa karıştığı tabloda.
Ne erteleyebilirsin zamanını,
Ne de ötesine geçilebilir o anın.

Sıtması tuttu ışıkların...
Ölümüm yakındır.
Belki bir demet dua,
Ya da bir tutam ağıt
En iyi yolculuk marşı.
Öylesine söylenmiş bir-iki söz,
Birkaç damla gözyaşı,
Bir o kadar da buğulanmış yüz...
Puslu bir yaşamın ardından
Ruhuma katılmalı.
Ağlama ana,
Ağlama gerçek dostum,
Üzülme Hasan
Her derde devadır zaman.

20.04.2001