Çok derinden hayal etmisim ki, kendimi bir an yaninda saniyorum.
Derin bir nefes alip kaliyorum, Ah ne vardi simdi yaninda olsaydim.
Ellerim ellerinde.
Gözlerinin derinliklerinde, seninle iç içe.
Biliyorum imkânsiz, ama düsüncesi bile güzel..

Sensiz yarinlarda ne yaparim acaba?

Hayatimin akisi degisiyor, üzüntülerim var.
Sensiz yasamak da zormus. Ne yapayim?

Bol bol seni düsünürüm..

Hatirlarmisin, agaçlara salincak kurardik.
Uçar gibi agaçlarin içine dogru sallanirdik.
Ayrilik vakti geldiginde, uçarcasina evlerimize kosardik.
Rüyalarimizda da ayrilmazdik, öylece uyuyakalirdik..

Baska ne yapardik?

Seninle baliga giderdik.
Oradan çay bahçesine gelirdik.

O günlerde çok erken kalkardik.
Günes dogar dogmaz birbirimize kavusurduk.

Seninle kirlara giderdik, kirçiçekleri koparirdik.
O temiz havalarda dertlesirdik, azigimizı paylasirdik.
Mutlu yarinlardan bahseder, gelecegimizi kurardik..

Olmadi, yapamadik...

Bekle beni yanina geliyorum, diye avaz avaz bagirmak geliyorsa da içimden,
susuyorum..
Çünkü çaylarimizi yudumladigimiz o çay bahçesinde degiliz..
Hatta su an nerede oldugunu bile bilmiyorum ki..
Adama deli derler..
Ve sana kavustugum gün, iste o gün bir daha aglamayacagim..